![]()
Djúpalónssandur
Het staartbeen van de wervelkolom is een antenne. Dat ontdek ik op het strand van Djúpalónssandur. Het strand ligt vol met afgeronde lavasteentjes, de één nog mooier dan de ander. De oceaan rolt af en aan om ze rond te polijsten. Het is een prettig geluid, die rollende steentjes in de branding. Een soort hol klotsen. Het is hier heerlijk rondstruinen. Het geluid van de onstuimige oceaan verdooft je voor alle andere geluiden. Ook al is er veel lawaai van binnen wordt het stil. Mijn benen worden zwaar. Ik zoek een plekje hoger op, ik wil geen natte voeten krijgen. Een mooi kommetje nodigt mij uit om te gaan liggen. Op mijn rug lig ik op de steentjes en ik zak weg in een diepe dagdroom.
Staartbeen
Liggend op de lavasteentjes voel ik hoe mijn wervelkolom steeds warmer wordt. Het lijkt wel alsof de warmte van lava in mij weer tot leven komt. Dan voel ik mijn staartbeen. Het gloeit en gloeit. Het is alsof mijn staartbeen langer wordt en de Aarde aftast. Zelfs in de Aarde. Als een extra zintuig. Een antenne. Waarvoor?
Ik blijf roerloos liggen tot de gewaarwording afneemt en verdwijnt.
Autonome zenuwstelsel
Het staartbeen van de wervelkolom is een antenne. Het staartbeen en de hersenstam maken deel uit van het autonome zenuwstelsel. Dit zenuwstelsel zorgt voor stabiliteit (homeostase) en behoud van energie en Leven.
Antenne
Later tijdens de reis op IJsland droom ik hoe ik mijn staarbeen gebruik als een antenne om te weten waar ik moet zijn. Ik navigeer op de energiestromen die in de Aarde zijn en kan plekken vinden waar de energie zich concentreert. Ik ervaar dat dit een oud evolutionaire vermogen is wat wij ooit hadden. Door de juiste plekken te vinden op de Aarde kan ik overleven, omdat ik gebruik kan maken van de geconcentreerde energie om in balans te blijven.
Nu doet het mij denken aan de songlines van de Aboriginals. Dat zijn de lange verhaallijnen van de schepping die het land doorkruisen en die alle geografische en heilige plaatsen in de Aboriginal-cultuur markeren. De songlines zijn lijnen van informatie in het landschap.
Wat is er gebeurt in het Westen, dat wij dit vermogen niet meer kennen? Dat het lijkt of ons autonome zenuwstelsel dit niet meer kan? Tijd om nog dieper in dat autonome zenuwstelsel te duiken.