Door ons keukenraam zie ik de Tamme Kastanje van de overburen. Het waait hard op deze zondagmorgen. Welke dingen kan ik toevertrouwen de WIND? Terwijl ik stil naar buiten staar, dringt vanuit mijn lichaam tot mij door dat ik al een tijdje kan voelen hoe de oude wereld verdwijnt. Het is bijna hetzelfde gevoel dat ik had aan het sterfbed van mijn ouders. Een vredig gevoel van verdwijnen van wat gedaan is, zonder een verlangen om vast te houden, een diepe Stilte en een enorme Ruimte die zich opent. Ik hoef alleen de Vonken van Licht mee te nemen uit het Leven dat terugkeert naar de Aarde. Het geeft ook een gevoel van alleen zijn, het uithouden met mijzelf. Het is een gevoel dat bij vlagen al jaren lang bij mij is, wanneer ik een schil afpel van mijn eigen oude wereld.
Een week reizen met de WIND
De WIND in de Tamme Kastanje gaat flink tekeer. Met het turbulente en chaotische verdwijnen van de oude wereld voel ik de hulp van de WIND. Ik heb dit al vaak gevoeld, het verdwijnen van oude werelden van mijzelf. Er zijn allerlei gewaarwordingen en gevoelens, gedachten. Ook Weten van binnenuit. Het zijn dingen die we kunnen toevertrouwen aan de WIND. Ik besluit een week lang te reizen met de WIND.
180 graden experiment
Een paar dagen later ben ik aan Zee. Het is opnieuw zo’n stormachtige herfstdag. Wat kan ik hier toevertrouwen aan de WIND? Ik doe een 180 graden experiment, dat ik ontwikkelde tijdens een storm op Terschelling. Ik onderzoek dan het verschil in tegenwind en meewind.
De WIND tegen laat mij mijn kracht voelen. Endurence komt bij me. Erbij blijven, verdergaan, in de wetenschap dat alles voorbijgaat. De WIND mee lijkt mij wel te waarschuwen. “Laat je lekker meewaaien, ontspan èn blijf erbij wat er gebeurt. Het is zo waardevol wat er gebeurt, mis er geen seconde van”. Ik heb de keerpunten van mijn 180 graden experiment ver uit elkaar gekozen (twee strandpalen), zodat ik genoeg tijd heb om mijn ervaringen verder te verdiepen. Met WIND tegen gaat het makkelijker, die overgang naar de een andere realiteit.
WINDstil
Op een WIND stille dag wandel ik in het plaatselijke stadspark. Genoeg stoer blad houdt het nog uit aan de bomen na de storm van de afgelopen dagen. De Esdoorn staat te stralen met zijn gekleurde blad. Een prachtig blad verwelkomt mij op ooghoogte. Met mijn loepje zoom ik in op de details. Delen van het blad zijn nog groen. Heel geleidelijk trekt de Esdoorn zijn energie terug uit het blad de boom in. Als dat gedaan is dwarrelt het blad. Soms met meer aandrang door de WIND. Wanneer je iets afsluit, een project, een groep, een vriendschap of een mensenleven: neem de energie van jezelf er uit terug. Verzamel, verteer en composteer het voor volgende stappen. Zo circuleert de energie vitaal. Dat is wat ik krijg te zien.
De zwoele polder
Het is een wonderlijke gewaarwording zo’n te zwoele ochtend in november. Het zachte briesje is heerlijk verzachtend op mijn wangen. Het pad door de polder sopt en blubbert na de regen van gisteren. Langs de kreek is er op zondag geen houdenuitlaatservice. Er vliegt nog een Visdiefje over. Die moet eigenlijk al onderweg zijn. Waarschijnlijk verleidt het warme najaar hem. Wanneer ik mijn aandacht richt op het zwoele briesje op mijn wangen, voel ik hoe mijn gewaarwording uitdijt. Steeds verder. Alsof mijn eigen energie samenvalt met de energie van deze plek, van de niet-mensen hier. Magisch Moment van Eeuwigheid.
Dingen die we toevertrouwen aan de WIND
DE WIND is een meereizende aanwezigheid geworden deze week. Als een liefhebbende adviseur, die mij gewaarwordingen influistert. Heel subtiel ontstaat er wederkerigheid. Wanneer we dingen toevertrouwen aan de WIND.
Op Avontuur
Wil je zelf ook op Avontuur met de WIND? Heb je iets toe te vertrouwen aan de WIND en ga je liever niet alleen? Kijk dan eens bij Being Alive