Hoe de cyclus van stilstand en beweging tot leven komt

Een paar dagen na Nieuwe Maan ontmoeten we elkaar online in een klein ploegje voor onze Dialoog over ‘In Beweging komen’. Na 9 maanden coronamaatregelen is veel tot stilstand gekomen. Echter, waar veel stilvalt en wegvalt, ontstaat óók ruimte. Nieuwe ruimte voor nieuwe mogelijkheden. Hoewel je hier en daar nog weerstand kan voelen, is de potentie om nu in een andere beweging te komen héél groot. In onze Dialoog ontdekken we hoe de cyclus van stilstand en beweging weer tot leven komt. En hoe we elkaar daarbij hard nodig hebben.

In beweging komen

In een eerste verkenning zien we dat ‘in beweging komen’ volgt op een periode van loslaten en weer verbinden met wat je ècht belangrijk en van waarde vindt. Het lijkt of er iets moet ontdooien voor de levendigheid en de levenskracht weer terug komt. Of dat er een besef moet komen: “we moeten iets gaan doen”. Heeft die impuls al een richting, vragen we ons in ons onderzoek af.

Varen in de mist

Wanneer we onze persoonlijke ervaringen delen over ‘in beweging komen’ dan zien we dat er een fase van stilstand aan vooraf is gegaan. Het kan een acute stop zijn, bv je werk of opdrachten verliezen of een geleidelijk wegvallen van wat je graag deed. Ook het besef dat er ruimte is gekomen om zelf je leven anders te gaan organiseren zet in beweging. Aanvankelijk lijkt ‘in beweging komen’ als varen in de mist. Er is nog geen richting. We gaan bewegen anders benaderen: je moet het vooral laten gebeuren, niet dwingen of opdringen. Het lijkt wel alsof wilskracht geen rol meer speelt.

Plezier beweegt

Wat dient zich aan wanneer wilskracht geen rol meer speelt bij ‘in beweging komen’? Dan blijkt er een andere drijfveer te zijn. Het heeft iets te maken met een levensmissie: wat kom je hier doen? Wat kom je bijdragen aan deze wereld? Zo’n levensmissie is geen wijdverbreid onderwerp in ons dagelijks leven. Jonge mensen krijgen nauwelijks hulp om dat te ontdekken. Vaak komen we niet verder dan geld verdienen en ’s avonds of in de vakantie leuke dingen doen. Of ongemak en ongenoegen at all costs vermijden. Onze samenleving heeft deze ambities en manier van leven ook lang aangemoedigd.
In onze dialoog luisteren we naar elkaar of onze eigen levensmissie al wat helder is. Uiteindelijk ontdekken we dat het een diep gevoeld Plezier is dat aanzet om in beweging te komen. Wellicht is ‘doe wat je leuk vindt’ een poging, een onbewust verlangen, om bij dit diep gevoelde Plezier te komen. Diep Plezier dat beweegt op het moment dat je Plezier bij de ander ziet ontstaan. “Aanzetten”, noem ik dat weleens.

Plezier

Wanneer ervaar je diep Plezier? Wat is dat? “Het geeft een diep Plezier wanneer een ander in beweging komt met mijn licht. Ik leid dat af uit de feedback en het enthousiasme wat terug komt”. Soms is inzicht geven in lastige kwesties wat diep Plezier geeft, omdat de ander een ‘aha’ moment heeft, “de schellen vielen ze van de ogen”. En hoe groot is het diepe Plezier wanneer je echt iets kan gaan vertellen? Dat je voelt dat je ècht contact hebt, zodat mensen ontdooien uit hun bevroren toestand. Of dat je de stroming voelt terugkomen. Dan durven we allemaal meer te zeggen en te delen. Die stroming geeft meer openheid. Dat geeft een diep Plezier! En dat ervaren we als iets anders dan ‘doen wat je leuk vindt’. “Het gaat net wat laagjes dieper”.

Elkaar nodig

Om de cyclus van stilstand en beweging tot leven te laten komen moeten we ons ter harte nemen dat we elkaar nodig hebben om dat diepe Plezier te voelen van ‘in beweging te komen’, bij onszelf en bij de ander. Er is een innerlijke behoefte om dit diepe Plezier te voelen. Om te voelen dat je doet waarvoor je gekomen bent. We hebben elkaar nodig, deze wens is immers gericht op de ander. Wanneer deze innerlijke behoefte gehoord en toegestaan is, dan zet het ons in beweging. “Dat is wat anders dan dat glaasje rode wijn op de vrijdagavond”, terwijl er jolig een glas door het beeld in beweging komt.

Loslaten en vrij voelen

Om in beweging te komen en het diepe Plezier te ervaren zullen we echt de oordelen over onszelf en die van anderen over ons moeten loslaten. In plaats van de eindeloze strooptocht naar erkenning herkennen we liever onszelf: zonder ego en identificaties, zonder lange verhalen over onszelf. Zo kunnen we ons werkelijk vrij voelen en ons zonder angst of verlegenheid uitspreken. Daar is Moed voor nodig!

Rompslomp

Dat we veel teveel rompslomp bedenken om in beweging te komen, mogen we ècht wel onder ogen zien. Wanneer je goed bij jezelf blijft, bij waar jij dat diepe Plezier kunt voelen, dan zie je hoe de cyclus van stilstand en beweging tot leven komt. Zo kun je je eigen regie houden, vooral ook als je jezelf vrijmaakt van je eigen oordelen over anderen. Overlevingsimpulsen maken dat je snel oordeelt. Vooral in deze onrustige coronatijd.

Bijdragen

Laten we in beweging komen om bij te dragen wanneer “de stroom is uitgevallen”. Onze samenleving heeft meer contact nodig, ons sociale weefsel is toe aan herstel. Nu we weten hoe de cyclus van stilstand en beweging tot leven komt en dat we daarbij elkaar nodig hebben, kunnen we nieuwe verbindingen vanuit het diepe Plezier tot stand brengen. We zijn immers niet alleen.

Heilzame stilstand

In alle vroegte wil ik de Dageraad zien. Aan het strandje van Skala, de havenplaats van Patmos, kijk ik in het donker uit over de baai. De nacht is nog stil, zwart en schijnbaar bewegingsloos. Ik geniet van de heilzame stilstand, het nulpunt van de dag.
Langzaam komt de dag in beweging. De horizon verkleurt, een enkele Meeuw gaat krijsend verzitten vanaf het muurtje naast mij naar een meerpaal en de vissersboot in de baai start zijn pruttelende moter op weg naar huis. In oktober duurt de schemering lang. Ik kijk vol verwachting naar de langgerekte Dageraad. Hoe de cyclus van stilstand en beweging weer tot leven komt.
Alles beweegt al, het beweegt altijd.