In het schijnsel van de aanstaande Volle Maan van maart kwamen we samen voor een online Dialoog over Verbinden in veranderende tijden. Er verandert iets in hoe wij verbinding maken. Ofschoon het verbinden via internet na enige oefening zeker een goed alternatief is, verandert er iets, waar we de vinger nog niet achter hebben. Enerzijds zijn sommige van onze persoonlijke contacten voorgoed uit beeld verdwenen, anderzijds zijn er overal nieuwe verbindingen en samenwerkingsverbanden aan het ontstaan.
Behalve de vraag naar allerlei praktische oplossingen om samen te werken, dringt zich óók de vraag op hoe we ons verbinden in deze veranderende tijden? Met onze vragen dringen we dieper door naar hoe de impuls volgen in veranderende tijden leidt naar nieuw te ontdekken verbindingen en mogelijkheden.
De toekomst voelen
Losjes associërend verzamelen we dat verbinden in veranderende tijden vraagt om meer op zoek te gaan naar de overeenkomsten. De verschillen mogen niet meer belemmerend zijn. Je kom na de verschillen uit bij het zoeken van gelijkgestemden, waar je kan zijn wie je bent. Waar meer tijd is voor luisteren en onderzoeken in plaats van voortdurend op verschillen te stuiten. We verlangen naar openheid, meer rust om te verbinden om alles te laten gebeuren op basis van oprechte interesse voor de ander.
“In de ongedwongenheid is niemand meer vreemd. Het gaat niet meer om uiterlijk en zo, het contact is heel wezenlijk”. In deze verbinding is een vertraging van de tijd om te voelen wat er gaande is. “Voelen is het nieuwe zien”.
Iets goeds beleven
In het delen van onze persoonlijke ervaringen in veranderende tijden valt op dat we de verbinding zoeken om “iets goeds” te beleven. Bijvoorbeeld na de digitale koffiepauze iemand nog even terugbellen. Of een buurvrouw opzoeken om door te praten over een rouwkaart. Ook een vriendin ontmoeten en elkaar ineens herkennen uit een vorig leven. Een deelnemer vertelt dat ze verschil voelde tussen haar werk en privé en hoe dat haar aanzette om de verbinding met zichzelf te zoeken. Ze heeft dat als erg goed beleefd. Iemand merkte op dat ze blij was dat ze met een oud-studiegenoot kon gaan “van bijpraten naar doorpraten”. Soms ook helpt de context van het gesprek om iets goeds te beleven. Je werkt bijvoorbeeld samen aan het inrichten van een atelier of je neemt deel aan een goed gemodereerde Dialoog.
Voorbij de transactie
Verbinden in veranderende tijden gaat voorbij de transactie, die onze verbindingen voorheen zo kenmerkten. “Valt hier iets te halen?” en ‘Ik heb iets voor jou, wat jij nodig hebt”, herkennen we als een oude manier van netwerken.
Het volgende bewustzijnsniveau van verbinden begint met zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen dat je iets kunt delen. Het is het vertrouwen dat je goed genoeg bent, dat je je hebt losgemaakt van knellende ideeën hoe je moet zijn. Het lijkt wel alsof je nog vóór de woorden weet wat er dan kan. Kun je de impuls volgen die je voelt?
Overbruggen
Wat is dat, overbruggen? Het is belangrijk dat je wil overbruggen. De verschillen zijn er altijd, hoe subtiel ook. Overbruggen begint met het opschorten van je gelijk willen hebben. Je kunt de verschillen laten voor wat ze zijn of je kunt ze onderzoeken. Je kunt óók zoeken naar een level van overeenkomst. Belangrijk is dat er gelijkwaardigheid is en vrijwilligheid in de verbinding. Je hoeft niet met iederéén een verbinding aan te gaan. Duidelijk is ook dat een machtsongelijkheid, hoe subtiel ook, een verbinding in veranderende tijden flink op scherp zet.
Oude pijn
Verbinden in veranderende tijden vraagt dat we de oude pijnen die er zijn in verbindingen durven te voelen en uit te spreken. Er zijn talloze onuitgesproken pijnen in relaties en verbindingen. “Die oude stukjes, die ruis zijn, moeten nu aangeraakt en aangegaan worden”. Anders kunnen we onze verbindingen niet vernieuwen. In dit uitwerken schuilt veel eigen zoektocht. Wat een ander triggert, moet je vooral bij jezelf oplossen. Wat is dat, dat we bij de eigen zoektocht zo zijn aangewezen op onszelf?
Onveiligheid
Door de collectieve onveiligheid die nu is ontstaan, is er geen ideale bedding om diepe trauma’s die er collectief en dus óók individueel opspelen goed op te lossen. Door de onveiligheid is er veel weerstand om de diepte in te gaan. De weerstand in verbindingen en relaties maakt dat we op onszelf zijn aangewezen. Wanneer de pijn individueel oplost, komt uiteindelijk het mededogen. Het vraagt heel veel zorgvuldigheid en wijsheid wanneer er diepe trauma’s opspelen. Kun je je eigen traumaresponsen al herkennen? In een wezenlijke verbinding mag alles er zijn. Over onveiligheid zijn we nog lang niet uitgepraat.
Je eigen stroom vinden
“Het lijkt alsof er twee verschillende bewegingen zijn”. Enerzijds worden we door de maatregelen gedwongen om stil te staan en anderzijds dendert alles tien keer zo snel door door de overvoering van informatie. Om daarin je eigen stroom te vinden is heel belangrijk. Het is dan belangrijk dat je voldoende mensen vindt om mee te praten en om op een open manier uit te wisselen en te onderzoeken. Op zoek naar je eigen stroom vind je de andere mensen die in stroom zijn.
“We zitten met z’n allen in een raft. We stromen mee en we blijven samen aan boord van de raft”.
Kun je impuls voelen om in te stappen?
De raft
Wanneer we de ideale situatie van verbinden in veranderende tijden visualiseren, blijven we met veel plezier nog bij het beeld van de gezamenlijke raft. De spetters vliegen er van af! Boven aan de stroom kun je naar eigen wil instappen in de rubberboot. Stroomafwaarts is weer de stille rivier waar we onze avonturen en belevenissen kunnen delen. Méédoen aan de raft vraagt om delen van ervaring en kennis, gelijkwaardigheid en de bereidheid om de tegenslagen en pijnen samen te willen hanteren. Meegaan in de boot is geheel vrijwillig. Wanneer we zoeken naar gedeelde overeenkomsten om aan boord te gaan, zoeken we ten diepste naar gemeenschappelijke waarden.
Volmondig JA
We staan stil bij wat een ieder van ons kan doen om deze ideale toestand naderbij te brengen.
Deelnemen aan de stroomversnelling in veranderende tijden vraagt dat je je veel bewuster bent van wat er gebeurt en wat er te kiezen valt. Wat je vol zelfvertrouwen te delen hebt, zonder transactie.
Belangrijk is ook dat je goed bent voor jezelf. Je kunt dan ook goed zijn voor een ander. Je bent dan alert op je oude patronen en pijnen van offers, zodat die de verbinding niet meer in de weg staan. Ook kunnen we scherpere antennes ontwikkelen, zowel naar onze binnenwereld als naar de buitenwereld. Daarmee kunnen we de impuls voelen in veranderende tijden. We zijn het erover eens, dat we het ècht samen zullen moeten doen, verbindingen in veranderende tijden leven inblazen. Vertrouwen speelt een heel grote rol: in onszelf en in elkaar. We gaan niet zomaar met iedereen in de boot, we zoeken een volmondig JA bij de ander.
Het Zwemvest
Vertrouwen in jezelf en in elkaar groeit door de wetenschap, dat iedereen in potentie een goed zwemvest heeft. Met een eigen, goed zwemvest ben je te allen tijden heel lang in staat om jezelf staande te houden en bij te dragen. Een goed zwemvest helpt bij de bereidheid om in te stappen. Met een eigen zwemvest kun je een volmondig JA voelen opwellen vanuit je binnenste. Het is jouw unieke besluit en keuze. “Als ik de impuls zou voelen, dan ga ik”. Iedereen mag daarin zijn eigen pas lopen. “Als ik zit te torren aan de ander, kan ik niet bewegen.”
Eenmaal na de raft aangekomen in rustiger vaarwater, kun je de mensen aan de kant vertellen hoe fijn het is na de raft. Opgetogen roepen en zwaaien we vrolijk naar de anderen bovenaan de rapid. “Kom ook, als je zover bent!!”
Morgen
Tot slot praten we samen over wat we morgen concreet kunnen doen aan verbinding, hoe we de impuls voelen in veranderende tijden en hoe we er gehoor aan geven.
“Mijn reddingsvest is oké om aan te komen”. Morgen gaat zij dat beeld nog dieper laten doordringen om de gevoelservaring nog sterker te maken. Vooral ook het verlangen om die plek nà de raft te laten prevaleren boven alle ontberingen die er mogelijk nog komen.
Enkelen van ons gaan morgen, de impuls volgend, iemand bellen die al langer door hun hoofd rondzingt.
Het is duidelijk dat er met de impuls voelen in veranderende tijden nog veel te beleven valt.
De impuls voelen
Aan de vloedlijn houdt de jonge Meeuw zijn soortgenoten goed in de gaten. Tussen het alledaagse zoeken naar eten is zijn lijf één en al alertheid. Alertheid om de impuls te voelen om op te vliegen. Soms voelt een andere Meeuw de impuls eerder dan hijzelf. Dan drentelt hij even. Alsof hij dat heldere JA nog niet zelf voelt. Als ‘eerstejaars Meeuw’ kan hij ook nog veel afkijken gelukkig.
Wat een menselijke gedachte, glimlach ik bij mijzelf.