Wijsheid van de Ziel van Nederland

Net als ieder mens, ieder systeem, ieder Leven, wil ook de Ziel van Nederland zich uitdrukken. Uitdrukken vanuit haar diepste bedoeling en betekenis voor deze tijd van transitie naar nieuwe verhalen voor onze Wereldgemeenschap. Wat is de essentie van Nederland? Hoe kan Nederland zich bevrijden van last om haar Ziel uit te drukken? Kunnen we in contact komen met de Oergrond van Nederland, met onze eigen indigene wortels? En hoe kan deze oude Wijsheid van de Ziel van Nederland bijdragen om de Doorgang te vinden naar een Nieuw Verhaal voor Nederland?
Allemaal vragen die we voorleggen aan het emergente veld van een Maatschappelijke Opstelling op een zomerse vrijdag in juni op de Zandmotor nabij Kijkduin. In een veelheid van representaties en bewegingen laten we ons meenemen in het veld van oneindige intelligentie om datgene wat onbewust is bewust te maken.

Drie golven

Tijdens de Opstelling kan ik drie golven opmerken. De eerste golf laat de invloed van het water zien, de tweede golf toont het verlangen van de Ziel om gehoord en zichtbaar te kunnen zijn en in de derde golf verschijnt de transformatie die nodig is om een Doorgang te vinden naar een nieuw verlangen van de Ziel. Een verlangen naar Wedergeboorte van onze Natuurlijke wereld, naar onze eigen natuurlijkheid.

De eerste golf: Water

Rust en Ruimte

Het Verlangen meldt zich als eerste in het veld. “Ik ben benauwd, ik kan mij niet uitspreken, ik voel geen verbinding met de Ziel. Ik zie wel waar Zij ligt”. Direct wordt het verlangen van de Ziel duidelijk om Haar essentie uit te kunnen spreken, om zich uit te kunnen drukken.
De volgende representant brengt rust en ruimte in het veld, om datgene wat er te gebeuren staat alle ruimte te geven. Ze is op voorhand al Dankbaar.
Dat maakte dat ik in een stille ruimte kwam, die maakte dat ik niet ingreep toen mijn lichaam zich, zo in het begin van de opstelling al bewoog naar de plek die mij vroeg te hoeden, ruimte voor de ziel van Nederland (representant Rust en Ruimte).

Verwoestend water

Onze Natuur, ons landschap, onze denkende cultuur en ons onbewuste dragen de spanningen van onze omgang met de natuurlijke principes en bewegingen van het Water. Wanneer het grond-anker “De Ziel van Nederland” in het Zuiden wordt gelegd komen de oude herinneringen aan verwoestend water zich melden in het veld.
Ik kwam erin als water (zee) die met veel kracht de aarde doet eroderen ( het graven in het zand) en heel onrustig werd toen de planning erin kwam. Heel de tijd speelde de dubbele lijn van Leven geven en Leven nemen. Ik als Water, als Zee voelde hoeveel slachtoffers ik maakte door het land te overspoelen (representant Water).

Beheersen en beschermen

Eeuwen lang hebben we ons landschap gevormd om de invloed van het Water te beheersen en om ons te beschermen tegen de natuurlijke bewegingen van het Water.
Ik voel me geïrriteerd door ‘het zootje ongeregeld’ dat ontstaat in het veld. Wil er boven gaan staan en er ordening in aanbrengen. Ik loop naar de duinpol (westen) waar ik bovenop ga staan. Ik voel me superieur. Wil orde in de chaos scheppen, rechte lijnen er door heen trekken. Als ik er eenmaal sta is niet zo duidelijk hoe. Kan wel over het veld heen kijken, de verte in, naar de gebouwen daar. Dat is makkelijker plannen maken. (representant Planologie)

Ons antwoord op de natuurlijke overweldiging van het water zoeken we al tijden in dijken en zeeweringen.
Ik stapte het veld in als Bescherming, Ordening en Structuur, met mijn rug naar het westen. Alle bedreigingen vanuit het westen tegenhoudend. Ik voelde mij een dikke betonnen muur, stevig verankerd ter bescherming van de ontwikkelingen in het veld. (representant Bescherming, Ordening en Structuur). Nu de dreiging van de Zee is beheerst, komt er rust in het veld.

In het veld staat inmiddels een representant voor Vruchtbaarheid. Zij verwoordt hoe de natuurlijke Levenskracht onder druk staat. “Ik zou willen zingen, maar ik heb een oude huid. Ik ben héél vol. De balans met de Ziel is heel precair”. Ze merkt dat Planonologie haar in een hoekje drukt, waarop Boosheid en Verdriet zich in het veld melden. Steeds zijn er ingrepen in het natuurlijke landschap door de planologie van het watermanagement. Dan, luid huilend uitroepend: “Ik red het niet meer”. Ze vraagt dringend om steun.

De tweede golf: Hoorbaar en zichtbaar zijn

De Opstelling ontwikkelt zich naar een volgende fase, wanneer het grond-anker met De Ziel van Nederland naar het Westen verplaatst.
‘Waarom heeft niemand hier aandacht voor?” Verlangen zit snikkend op zijn knieën. Hij woelt vertwijfeld door het zand. “In het zand ligt iets. De Ziel moet hierbij”. Wanneer het grond-anker wordt verplaatst, komt alle Verdriet en Boosheid vrij bij het Verlangen.
“Ik zie het en ik hoor het en het is niet voor niets geweest dat structuur en orde is aangebracht rond Water. Voel je nu vrij om in te stappen”, zegt de representant Transformatie vanuit het Westen. Het is ook het moment dat de Oude Natuurlijke Waarden zich laten zien. Zij representeert een oorspronkelijke en natuurlijke manier van leven, die levensondersteunend is.
Voorbij Boosheid en Verdriet komt Liefde vrij voor het Verlangen. Het Verlangen is daardoor hoorbaar en zichtbaar. Kan Wijsheid van de Ziel van Nederland al vrij stromen?

De derde golf: Transformatie en de Kracht van de Dood

Uit het Oosten dartelt een representant met haar trommel het veld binnen. “Ik kom uit het Noorden. Ik ben speels en jeugdig”. In het Noorden staat inmiddels de representant voor de Voorouders en de Ouden. De Ouden leefden lang voordat de Grote Overstromingen plaatsvonden. Zij leidden na de Overstromingen de stammen naar locaties waar zij co-bewaarderschap en -hoederschap van deze gebieden op zich namen. Het Jeugdige springt en huppelt met haar trommel door de Opstelling.

Op adem komen

Wanneer de Ziel zich gehoord en gezien voelt, kan de Ziel zijn eigen ademnood transformeren.
Ik kromp langzaam ineen en kreeg moeite met ademhalen. Terwijl ik naar adem hapte begon iemand mijn voeten te strelen. Het strelen kalmeerde me en ik kon weer beter ademhalen en langzaam weer rechtop gaan staan. Daarna voelde ik ineens de grond onder mijn voeten wegzakken en viel ik om (representant van de Ziel).
Het is het moment dat het oude Verlangen het veld verlaat. De Kracht van de Dood is nu volop zichtbaar en er ontstaat chaos.

Chaos

In de chaos die dan ontstaat is veel beweging. De oude samenhang verbreekt. Alles beweegt, draait, verplaatst, trilt en laat zich horen. Er is veel aandacht voor de Ziel. De Oude Natuurlijke Waarden bieden zich aan om in de chaos draagkracht, verzorging en koestering aan te reiken om de weg naar de Natuurlijke ritmes weer te hervinden. Juist nu in de chaos ook echo’s van macht en manipulatie voelbaar worden. Echo’s van religie, ideologie en oude spiritualiteit. De Waarden worden niet herkend en gehoord.
Nieuw Water meldt zich om voor opheldering door de turbulentie te stromen.
Wat er intussen rondom de Ziel van Nederland speelde ging even buiten mij om. Ik stond daar buiten. Het zag er voor mij uit als een rommelig geheel. Ik wilde er wel tussendoor spoelen om het schoon te maken, maar ik wist niet hoe (representant Nieuw Water).

Paniek, wanhoop en angst

In alle turbulentie rent het Jeugdige schreeuwend en drummend door het veld. Ze wil er beweging in brengen. In een wanhoopsdaad gooit zij haar trommel op de grond. “Het heeft toch allemaal geen zin. Er wordt toch niet geluisterd”. Er wordt van alle kanten geroepen. Het Jeugdige krijgt support van haar eigen drum en de elementen in het veld.
De Voorouders en de Ouden zeggen dat de chaos te groot is voor het Jeugdige om met haar vernieuwing al te komen, om al te kunnen landen. Wat is er nodig om door de chaos heen de Doorgang te vinden naar Vernieuwing voor de Ziel van Nederland?

Het nieuwe Verlangen

Het Nieuwe Verlangen representeert de Wedergeboorte.
De ziel van NL moet eerst “genezen” van de afsplitsing van een Grotere Ziel. Onder ogen zien wat er vanuit NL tegen de mensheid is ondernomen uit naam van een geconstrueerd land. Daarna kan er weer sprake zijn van ontwikkeling of transformatie naar iets nieuws. Op de plek van het Nieuwe Verlangen voelde ik dat heel sterk. Eerst genezen, dan kan er een wedergeboorte plaatsvinden.
Het voelde als een aanstaande geboorte (representant Nieuwe Verlangen).

Verantwoordelijkheid Nemen

Een laatste beweging komt in het Veld wanneer Verantwoordelijkheid Nemen zich meldt.
Ik kwam erin als Verantwoordelijkheid Nemen. De man (de Ziel) en ik keken elkaar aan. Ik zag in hem alle mensen waar wij van genomen hebben: Land, grondstoffen, mensenlevens, kunstschatten. Ik voelde de vanzelfsprekendheid waarmee we dat hebben gedaan. Vanuit een superioriteit die bijna onbewust was, waardoor er heel lang geen schuld gevoeld is. En ik voelde dat het tijd is om onze schuld te erkennen. “Mea Culpa”, hoorde ik mezelf zeggen. Ik zag in zijn ogen dat zij al heel lang weten dat hen onrecht is aangedaan. Ik zag wijsheid en compassie dat wij het nu pas zien.

De Voorouders en Ouden in het Noorden: Verantwoordelijkheid Nemen spreekt over schuld. Schuld bestaat alleen in de oude wereld. In de dimensie die ik representeer, voel ik dat de notie ‘schuld’ een construct van het denken is. Vooral van het denken in termen van macht, onmacht en superioriteit. Ik ervaar het intens als iets van de oude wereld, de wereld van onvrijheid. Van liefdeloosheid. Van disciplinering.

In een flits dringt zich op hoe de herinnering van het nemende Water doorwerkt bij Verantwoordelijkheid Nemen.
En toen deed hij een stap vooruit.
Angst sloeg mij om het hart. Ik zag hem ineens als de Anderen. Iedereen die geen Nederlander is. In hem zie ik mijn schuld. De angst is dat ze komen terughalen wat wij allemaal verworven hebben. Dan raak ik alles kwijt. Net als vroeger, toen het water kwam en alles meenam.

De Voorouders en de Ouden wachten tot de Doorgang na alle transformatie van de oude verhalen over schuld en verantwoordelijkheid genomen zal zijn. Onze Opstelling vindt hier zijn rustpunt en afronding.
Wij wachten. Wij wachten op het momentum. Het momentum om voorbij dogma’s, religie, ideologie en oude spiritualiteit te reizen. De Kracht van de Dood. Wij wachten op het momentum om de Ziel van Nederland wakker te kussen met het oude bewustzijn van het Noorden. Wachten tot dit bewustzijn Belichaamd kan worden, voorbij de woorden, als een manier van in het leven staan. Puur en onvoorwaardelijk toegelaten.

De Wijsheid van de vier windrichtingen

Laten we eens kijken wat we allemaal verzameld en ontdekt hebben. Welke Wijsheid van de Ziel van Nederland kunnen we vinden in de Windrichtingen?

Zuiden

Een groot deel van de Opstelling speelt zich af in het Zuiden. Ons planetaire Zijn is getekend door ons verlies van Natuurlijkheid, Vruchtbaarheid en Levenskracht. Onze Wijsheid om op een natuurlijke manier met geologie en water om te gaan is verloren. We willen beheersen en controleren en deze collectieve impuls zien we inmiddels niet alleen meer bij het water. In het Zuiden zijn in onze opstelling veel emoties. De wanhoop en de paniek van het Jeugdige dat de moed verliest. De angst om ons over te geven aan Vernieuwing. Ook is hier de invloed van macht, manipulatie en superioriteit zichtbaar. Op een ander octaaf vinden we hier onze onbewuste en collectieve trauma’s voor overweldigend water en overweldiging, bijvoorbeeld in beeldtaal uitgewerkt: ‘De tsunami aan vluchtelingen’. Wanneer we verantwoordelijkheid nemen voor de diepe collectieve trauma’s dan zullen we de Vreugde van ons planetaire Zijn kunnen proeven.

Westen

De transformatie door de Kracht van het Westen en de Zee is goed voelbaar geweest. Onze angst voor overweldiging kalmeert door het opwerpen van een kunstmatige zeewering. Onze Natuurlijke beweging vraagt toelaten van het Nieuwe Water om de chaos van de Kracht van de Dood te harmoniseren. In het Westen treffen we ook Transformatie, dat aandringt om verbindingen te leggen en zich te bevrijden van beheersing en kunstmatige bescherming. Het geloof in maakbaarheid en de neiging om te fixen, die in de chaos zo naar voren kwam, is een belemmering voor de Kracht van het Westen. Op een hoger octaaf zag ik bij Transformatie een Levende Lijn uitstaan naar het Oneindige Potentieel: de niet-gemanifesteerde mogelijkheden en de kosmische ordening.

Oosten

De Vernieuwing in de gedaante van het Jeugdige zoekt wanhopig en in paniek een toegang tot de oude wereld. Ze raakt verstrikt in emoties. De Wijsheid die daagt in het Oosten is, dat de kosmische beweging omgekeerd gemaakt wordt. De Vernieuwing wacht tot de oude wereld uiteen valt. Dan pas wordt de Uitnodiging gevoeld om de Vernieuwing te herkennen en toe te laten.
Dan ontstaat ook het Nieuwe Verlangen om je over te geven aan de Wedergeboorte. Op een ander octaaf zie ik dat het Jeugdige Levende Lijnen heeft uitstaan naar de Voorouders en de Ouden in het Noorden en met Transformatie en het Potentieel in het Westen.

Noorden

In het Noorden wordt de Geschiedenis, de Bibliotheek van de Aarde bewaard. Het is de richting met toegang tot de Voorouders en de Ouden. Op de Zandmotor is via de toegang tot het bewustzijn van de Frisians de Levende Lijn met de Ouden voelbaar uit een lang vervlogen tijd nog vóór Lemurië. In het Noorden zie ik een Levende Lijn uitstaan naar Transformatie in het Westen en naar het Jeugdige in het Oosten. Ook is er een Levende Lijn naar de Oude Natuurlijke Waarden, die daardoor toegang hebben tot het bewustzijn van de Oude Geschiedenis.
Op het moment dat Verantwoordelijkheid Nemen in het Veld komt, ontstaat ook daar een Levende Lijn, via de Oude Natuurlijke Waarden. Via deze Levende Lijn stroomt de Uitnodiging om zich te verbinden met de Geschiedenis, de voorouders en de Ouden.

Levende Lijnen

Er is een Levende Lijn tussen de Kracht van het Oosten (het Jeugdige) en de Kracht van het Westen (Transformatie) via de Oude Natuurlijke Waarden bij het midden.
Vanuit de Kracht van het Noorden loopt een Levende Lijn via de Oude Natuurlijke Waarden zuidwaarts. De Lijn reikt tot aan Verantwoordelijkheid Nemen en bereikt de Kracht van het Zuiden nog niet. We kunnen de Vreugde van ons planetaire Zijn nog niet ten volle proeven.

De Meeuwen

Tijdens de Opstelling zijn er voortdurend groepjes Meeuwen in de lucht boven ons. Vanaf hun hoogte overzien zij onze werkzaamheden. Later wanneer ik terug wandel langs de waterlijn , vliegt er een groepje Meeuwen op. Wanneer ik naar ze kijk, kan ik mij voorstellen hoe fijn het is om je vrij te voelen. Vrij om ruim baan te geven aan het Nieuwe Verlangen, voorbij de noodzaak om na de transformatie nog schuld op je te nemen. Hoe zou het zijn om als fractaal van de Ziel van Nederland mij volledig vrij te voelen om Verantwoordelijkheid te Nemen voor een Nieuw Leven, wat verbonden is via een Levende Lijn met de oude Wijsheid van onze Voorouders en de Ouden?