Een heilige berg die je niet mag missen. De Pech Cardou (795m) ligt in de Corbières in Zuid-Frankrijk, midden in het gebied waar de Katharen hebben geleefd. De klim begint bij de begraafplaats in Serres. Het pad is steil, de beloning is groot met een rondom uitzicht.
Maria Magdalena
Het gebied is omgeven met oude verhalen over Maria Magdalena. Het verhaal gaat dat zij begraven ligt in deze berg. Wanneer ik in juli 2008 weer eens in het gebied ben, bezoek ik de mysterieuze berg. Ik doe er een kleine ceremonie op de top om de Spirit en de Oermoeder van het gebied te begroeten. Na de ceremonie kijk ik omhoog. Wat ik in de lucht zie, leert mij over de Kracht van de Dood.
Ik deel mijn Reisverhaal nu met je omdat deze tijd vraagt om de Kracht van de Dood in haar veellagigheid te omarmen. Het zal ons helpen om de Doorgang te maken naar een andere realiteit.
“Ik ben de Dood, ik ben de Vernieuwer”
Na de ceremonie lig ik op mijn rug in het gras. De kruiden geuren intens door de warmte van de dag. Heerlijk om zo loom weg te zakken en mij over te geven aan de Dragende Kracht van de Aarde. De opkomende slaap is opdringerig. Ik moet er gehoor aan geven. In een beeld zie ik onze Aarde. “Ik ben de Dood, ik ben de Vernieuwer”, hoor ik.
Zichzelf zijn
Uit mijn dagboekaantekeningen:
‘Een aardbol, die ineens sneller gaat roteren. Ze lijkt dol te draaien, te draaien en te kantelen. Er zijn lichtdraden om de Aarde, die activeren doordat de Aarde steeds sneller gaat bewegen. Het voelt als elektriciteit. Alsof de spanning de Aarde sneller doet draaien en kantelen. Alsof Ze ook zelf spanning genereerd. Er zijn energievonken, uit de Aarde, die de kosmos inschieten. De Aarde gaat meer Licht geven, lichtgroen, mosgroene tinten van de Aarde. Het bewustzijn van de Aarde is blij. Feest, er is blijdschap en makkelijk ademhalen. Er is een bevrijding van de Aarde. Ze kan eindelijk zichzelf zijn.
Miskenning van de Dood
‘Het is de Dood als Brenger van Goed Nieuws. Er is een Nieuwe Geboorte aanstaande. Maar de Dood wordt nu nog niet binnengelaten. De Dood: “Ik ben jullie Vriend, ik word verkeerd beoordeeld”. De Dood voelt zich miskent, hij doet zulk goed Werk.
“Waarom word ik niet gezien zoals ik echt ben? Ik ben de Brenger van het Nieuwe Leven”.
Hij klopt aan, maar er wordt niet opengedaan. Hij voelt zich gekwetst: “Ze willen mij niet binnenlaten, niet zien. Waarom ben ik niet gezien wie ik echt ben? Ik ben de Dood, ik ben de Vernieuwer”.
Stervensproces op Aarde
‘Er is een stervensproces op gang gezet van en op de Aarde. Het bewustzijn van de Aarde voelt zich erg misplaatst en afgewezen. “Ze zullen mijn ware Missie zien en erkennen”.
Kosmische timing
‘De Dood en de Aarde werken in perfecte Kosmische Timing samen. De mensen doen hier heel krampachtig over. Ze herkennen het niet en daardoor zijn ze bang geworden voor de Dood.
De activering doet de Aarde sneller draaien. Er worden mensen van de Aardbol afgeslingerd. Er is een soort doodsstrijd. De strijd om je niet over te geven aan de heilzame Dood.
De Dood is een bewustzijnsveld. De Kracht van de Dood heeft heel veel Liefde voor de Aarde en de mensen. Ik voel, dat het ‘m goed doet, dat we hem zo zien. Er is Dankbaarheid voor de Erkenning’.
Wakker kussen
Wanneer ik mijn ogen open doe, zie ik hoe de schedel verwaait. De zon is een heel stuk opgeschoven. Hoelang heb ik geslapen? Langzaam kom ik weer tot leven, de Dood heeft mij aangeraakt. Een Valk hangt biddend in de warme lucht. Ik bedank de Plek en zoek het prachtige en uitdagende pad op, dat mij weer naar beneden voert door het bos met de immense Oostenrijkse dennen.
Deze fase in onze geschiedenis, waarin zoveel bomen, dieren en mensen overgaan, kust de Kracht van de Dood ons bewustzijn wakker op wie wij ten diepste zijn en waarom wij hier zijn.
