Het is geen nieuws: de Natuur- en klimaatverandering komen steeds dichterbij. Enerzijds door de cyclische Aardeveranderingen zelf en anderzijds door onze relatie en omgang met de Aarde, de Natuur en Haar verschijnselen. Welk antwoord kunnen we geven op deze ingrijpende veranderingen van de Aarde? Kunnen we de balans op een Natuurlijke manier herstellen?
Onder ogen zien
Wanneer ik op een zonnig bankje op deze Vraag mediteer komt als eerste bij mij op om mijn hart te vullen met Dankbaarheid voor het Leven en voor het opmerken hoe alles is verweven. Alleen met een open hart kan ik de heilige, Dragende Kracht van de Aarde binnengaan. Dan is het makkelijker om de crisis en de intense veranderingen onder ogen te zien. Het wordt steeds uitdagender om de veranderingen onder ogen te zien – de veranderingen in onze samenleving, van onze planeet en van ons klimaat. Omdat het allemaal zo verweven is. Kunnen we juist door de verwevenheid de balans dan ook op een Natuurlijke manier herstellen?
Levenskrachten
De levenskrachten Water en Vuur laten ons zien dat wij, mensen, niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Wij mensen zijn mede oorzaak van de rampen door ons gebruik van het land, onze relatie met de Natuur, ons globale bestuur en groeidenken. Ons heilig geloof in en toepassing van technieken als geo-engeneering (complexe klimaatsystemen manipuleren)en cloud seeding (met chemicaliën regen manipuleren) verstoren de Natuurlijke balans, vaak voor eigen roem en glorie, niet voor het hoogste goed van iedereen.
Anderzijds zijn er de lange cycli van Aardeveranderingen. Elke 26.000 jaar is er een ijstijd en de laatste was 12.500 jaar geleden. De komende 100-200 jaar zal het steeds wat warmer worden en daarna gaan we langzaam weer naar een volgende ijstijd toe. Bovendien hangt de Aarde een beetje scheef, om precies te zijn 23 graden uit het lood. Daar zijn de seizoenen aan te danken. Om de 26.000 jaar hangt de aarde de andere kant op met alle klimatologische gevolgen van dien. Onze levende en bewuste Aarde is voortdurend in beweging en aan het veranderen. Net als wij.
De realiteit van het Leven
Natuur- en klimaatverandering is geen vraag van schuld of beschuldiging, van naar elkaar wijzen, zoals nu gebeurt. Als we daarin blijven, verstollen we (in) het proces. Het is veeleer een Vraag van Ontwaken. Ontwaken voor de realiteit van het Leven. In dit ontwaken kunnen we als mensheid iets betekenen.
Al eeuwenlang denken we dat we het beter kunnen dan de Natuur, dan het creatieve Leven. De Vraag die nu voorligt, is of we werkelijk in staat zijn om te luisteren naar de globale, universele antwoorden, die uit onze eigen Ziel komen. Ontwaken betekent hier dat we in staat zijn om de realiteit van het Leven te horen in onze eigen Ziel. Niet de angsttamboer van media, activisten en politici, maar de Wijsheid en Herinneringen in onze Ziel.
Natuurkrachten
We misbruiken Natuurkrachten en Levenskrachten en ik vermoed dat we bang zijn voor deze krachten. We misbruiken ze om ze onder controle te krijgen. Controle is misbruik van vitaliteit.
Om de Krachten terug te ontdekken die voortkomen en ontstaan uit alle verbindingen en samenhangen in de Natuur, dat is volgens mij één van de belangrijkste opgaven in deze globale metacrisis. Oude Plekken van ‘niet weten’ helpen om deze Krachten te ontdekken en hoe we de balans op een Natuurlijke manier kunnen herstellen.
Ik ben ervan overtuigd dat er een Antwoord is dat overal hetzelfde is. Er zijn universele wetten in het Leven en die kunnen we ontdekken. En tegelijkertijd is het Antwoord in iedere regio net een beetje anders.
Kies voor een locale aanpak.
Eén van de volgende rampen die we over ons af kunnen roepen is dat als we een Antwoord hebben gevonden, dat we dat globaal en dominant (mèt verdienmodellen) willen uitrollen. We centraliseren terwijl we niet zien en voelen dat er behoefte is aan decentralisatie. Zoals bijvoorbeeld met de windmolens. We brengen ze allemaal samen op één plek op de Noordzee, terwijl verschillende locaties verschillende kansen bieden voor verschillende soorten energie.
Vraag het aan het land en het gebied waar je woont en vraag je af ‘hoe kan ik hier ter plaatste, op mijn eigen Plek, de balans Natuurlijk herstellen?’ Onze metacrisis vraagt juist géén globale aanpak. Hoeveel bos en waar hebben we nodig om ons klimaat te stabiliseren? Hoe kunnen we met het Water omgaan op specifieke plekken, zodat de Aarde het kan opnemen? Kunnen we landschap en Vuur met elkaar afstemmen?
Locale antwoorden
Er zijn vele eenvoudige en oude locale antwoorden te vinden zónder ons te verlaten op grootschalige technologie. Kunnen we bijvoorbeeld weer leren om te mediteren met het Water en het landschap? Waar kom je vandaan, waar wil je heen stromen, waar is je bedding? Dezelfde vragen die je aan mensen stelt om weer in stroming te komen. Door locaal te werken, zal ons globale Hart openen. Heel dicht bij de Aarde en je eigen Haard beginnen. In een moestuin bijvoorbeeld.
Verbinden en samenwerken
De kernvraag gaat volgens mij over Vitaal SamenWerken. We kunnen de wereld (onze Planeet en onze mensheid) niet op eigen kracht balanceren. We zullen moeten samenwerken met de Levenskrachten zèlf. Wanneer we ons verbonden voelen met mensen, dieren, planten, de elementen, dan wordt de Levenskracht, de realiteit van het Leven, voelbaar voor ons.
Zonder deze verbinding beschadigen we vooral onszelf.
Ons Westerse, dominante denken is al zo lang een denken in termen van afgescheiden zijn. De sleutel ligt in denken vanuit verbonden zijn, gerelateerd zijn aan àl het Leven. Kunnen we de balans op een Natuurlijke manier herstellen? De sleutel ligt in het Ontwaken voor de realiteit van het Leven met al Haar kleine en grote cycli, dat we ons daarmee zonder vrees verbinden en dat we daarmee vitaal samenwerken.
