“Wat in stand wordt gehouden, is maar bedacht. ‘Kantelen’ is bedacht.” Dat is gelijk al een flinke aftrap in ons gesprek. Ik wandel met Annoeska van der Struif in de Kijfhoek voor een Dialoog in de Duinen, mijn onderzoek naar ‘verbinden in veranderende tijden’.
De oude en de nieuwe wereld zijn nu beide naast elkaar voelbaar. In ons proces van transitie kun je met je bewustzijn oscilleren tussen beide realiteiten. Blijft dat zo? Of blijven we uiteindelijk in één van die realiteiten? Of ligt er een Vraag: Hoe verbinden we de oude en de nieuwe wereld? En is dat wel een vraag, hebben we een Keuze? De Blauwe Muntgoudhaantjes (is hij niet prachtig??) op de Watermint bij het duinvennetje zetten ons op het spoor. Het lijken wel Scarabeeën, de boodschappers van de transformatie en wedergeboorte.
Natuurgeweld
Als je de transformatie van de Aarde het sterkst zou willen voelen, waar moet je dan zijn? En dat is grappig: we noemen allebei het landschap van Vulkanen en Lava: van Hawaï, IJsland en Nieuw Zeeland. Het is landschap waar je de vuurkracht van verandering heel sterk kunt voelen. Onze Aarde is onder allerlei invloeden sterk aan het transformeren. Het geeft oa veranderingen in klimaat, biodiversiteit en de elektromagnetische ‘aura’ van onze planeet.
Natuurgeweld is geen ‘geweld’ in de menselijke betekenis. De Natuur lijkt gewelddadig, omdat we niet meebewegen met de grotere bewegingen die er zijn. De Aarde beweegt ook van ‘oud’ naar ‘nieuw’.
De Natuur lijkt geweldadig, omdat we niet meebewegen met de grotere bewegingen die er zijn.
Tussen oud en nieuw
Annoeska is Dementiefluisteraar. Zij schreef een boek over het laatste levensjaar van haar moeder met vasculaire dementie. Het is soms een opgave de persoon achter de dementie te blijven zien. Het is wel de enige weg voor Annoeska. “Mijn moeder was in de andere realiteit. Door mee te gaan in die realiteit kun je verbinding houden”. De moeder van Annoeska zat tussen een oude en nieuwe wereld in. Hoe verbinden we de oude en de nieuwe wereld? “Ik loop het Pad van Onvoorwaardelijke Liefde, Compassie en Verbinding. Dat ben ik gaan bewandelen tijdens de dementie van mijn moeder. Haar ziekte proces vormt de basis voor mijn Pad”. Een Pad tussen oude en nieuw, via meeleven. Via Onvoorwaardelijkheid.
Ervaringswijsheid
Om het Pad van de oude naar de nieuwe wereld te vinden zijn er inmiddels genoeg mensen die Ervaringswijsheid hebben opgedaan. Het zijn ervaringen die zijn opgedaan tijdens diepe transformaties, van verlies, ziekte en inzicht. In onze huidige traumatiserende tijd zijn er talloze mensen die ervaringen opdoen met verlies (fysiek, financieel, relationeel, identiteit). Het Leven vraagt ze om diep loslaten, om veerkracht, adaptief vermogen en voorwaarts integreren. Het zijn precies deze mensen die nu deskundigheid opdoen op hoe de we oude en de nieuwe wereld verbinden. Dit zijn de Pioniers in het land van Wijsheid.
Moeten we tot het gaatje gaan?
Moeten we tot het gaatje gaan om de oude wereld los te laten? Om met de nieuwe wereld te verbinden? “Het voelt zo vaak als een excuus. Met ons herdenken en monumenten, ‘nooit meer’. Herdenken is goed. Het is goed om er bij stil te staan. Hoe vaak nog? Leren we werkelijk van de geschiedenis?” Is er ook een ander Pad dan eindeloos herdenken en excuses? Kunnen we verleden genezen, en onvoorwaardelijk integreren in onze blik op de toekomst?
Herhalingslussen
Het zonnige duintopje geeft een prachtig doorkijkje in het landschap. Terwijl we genieten van onze warme dranken en lekkers uit de trommel, krijgen we bezoek van een Hommel. “Ontdoe je ervan”, zegt Hommeltje. “Keer niet steeds weer terug naar vraagstukken uit het verleden”. Laten we ons best doen om ons herdenken en onze monumenten met een heldere blik vanuit het nu te bezien. Nu ligt er een keuze tussen oud en nieuw, tussen een totalitaire of een democratische samenleving. Tussen vasthouden of meewerken met de Natuur en onze Natuurlijkheid. Als we als mensheid bereid zijn om onze volledige Hartkracht op de essentie van Leven te storten, dan kunnen we uit de herhalingslussen van overleven komen. We kunnen het omkeren zonder vechten of lijden.
Meebewegen
Hoe verbinden we de oude en nieuwe wereld zonder strijd, ook al is er enorm veel weerstand om oude macht, verworvenheden en verslavingen los te laten? Annoeska is bedreven in het verbinden van werelden. Zij doet Tai Chi Qiqong met mensen met dementie. Zittend op een stoel, wanneer staan niet gaat, doet zij de mensen voor hoe je kan meebewegen (met de Levenskracht) in plaats van stilvallen. Via dit stromende meebewegen kan zij doordringen in de werelden van haar mensen met dementie. Zo komt er Leven en licht bij in de levens die zo verstilt en verstold lijken. Meebewegen. Net zoals ik vroeger bij judo leerde: meebewegen en óók je doel in de gaten houden. Meebewegen met het ontstuitbare lava. Met hoe de levenskracht van de Aarde ons doorheen de chaos leidt.
De Boomkikker
“Alles wat bijzonder is laat zich niet zo snel zien”. En dat is zeker met de Groene Boomkikker. Snel hupt hij weg in de Kruipwilg. Hij gaat volledig op in de achtergrond. Hij kan dat: volledig opgaan in alles. Achter ons is een prachtige, stille duinvallei. Ook daar kun je volledig in opgaan, je laten openbreken. Grenzeloos moedig en kwetsbaar. Dat laten openbreken, dat is wat het zo moeilijk maakt om de oude en de nieuwe wereld te verbinden. Kun je je grenzeloos moedig en kwetsbaar laten openbreken door het Onnoembare?
Sociale spier
Wanneer we zwijgzaam naar de uitgang wandelen en ik de vraag ‘Hoe verbinden we de oude en de nieuwe wereld?’ nog eens door mijn denkramen laat gaan, schiet plots een Ree door het struikgewas. Grenzeloos moedig en kwetsbaar laat hij zich even aan ons zien om vervolgens weer in zijn wereld op te gaan. We zullen onze sociale spier moeten trainen om elkaar uit te nodigen ons te verbinden met de nieuwe wereld, grenzeloos moedig en compassievol? Zijn er wel toegankelijke contexten om je sociale spier te oefenen?