Hoe dragen we het Leven door? Die vraag meldt zich in ons gesprek. We ontmoeten elkaar tijdens de Nieuwe Maan met zonsverduistering in oktober 2022. Ik wandel met partner-pionier Bianca (De Vindplek) door de duinen. Er is nauwelijks wind, de zon vermaakt zich met wat sluierbewolking. Het is heerlijk om de versnelling, die altijd weer in je kruipt, los te laten. Gaandeweg ontstaat in ons gesprek de Vraag. Hoe dragen we het Leven door nu de fase van concreet uiteenvallen van onze oude wereld, zoals we die kennen, aanbreekt?
Kijkduin
Via een trap komen we op een hoog kijkduin. Over de kruinen turen we het landschap in. Plots zien we de zilveren buiken van Koperwieken. Hun rode oksels steken mooi af. Ze zijn op doortrek naar het Zuiden en snoepen van de talloze bessen. “Hoe heb jij gereisd?” vragen we elkaar. Net als trekvogels zijn we. Net als die zwerm Sijsjes die hoog piepend door ons decor schiet.
We ontdekken dat we allebei met gemeenschapsondersteunende activiteiten bezig zijn. Zorgvuldig weven aan een nieuwe grond in gemeenschappen. Op een andere manier met elkaar leren praten en omgaan. Plaats maken voor verantwoordelijkheid, eigenstandigheid en integriteit. Opmerkzaamheid oefenen en van ‘ik’ naar ‘wij’ leren bewegen. Eigenmachtigheid opeisen. Vitaal Samenwerken.
Vanaf ons kijkduin zien we af en toe door de sluierbewolking de Zonsverduistering. Magisch!
Chaos
De herfst zet nu goed door. Hoewel het nog warm is, kleuren de bladeren en worden de bomen al wat transparanter. Gewoon op schema. Het duingebied staat vol Paddenstoelen en de Roodborstjes spelen de baas over elkaar met hun harde gefluit. In de vredige ondertoon van de Natuur die nu tot rust komt, is het eenvoudiger om je te laten raken door de komende chaos. Onderschat nooit wanneer een gewond en in verval geraakt imperium in real time instort. Er is nu een wirwar van geopolitieke en geo-economische concurrenten op-sterven-na-dood actief. Concurrenten om de macht, die met hun enorme ontwrichting meeveren op de transformatie die toch al gaande is.
Tegelijkertijd noemen we wat aanstaande is ‘crisis’ of ‘chaos’ omdat we de Natuurlijke dynamiek ervan nog niet begrijpen. De Natuurlijke dynamiek van het Leven, die werkzaam is in en door de chaos.
Hoe dan ook, we zullen hier doorheen gaan. Alleen, hoe dragen we het Leven door?
De Beuk
We slenteren stil over de duinpaadjes. De Zon staat al wat lager. Verderop zit langs het pad een Buizerd een prooi op te peuzelen. Met een klein hupje gaat hij even later weer op de vleugels door de dichte ondergroei. Wàt een navigatie!
Wanneer je zo in gedachten loopt, zou je de Beuk niet eens opmerken. Maar wanneer we de uitstraling ons aanraakt, is de keuze snel gemaakt. We strijken neer aan de voet van deze geweldige Beuk. Beuken zijn lunaire bomen. Ze houden niet zo van Zon op hun stam. Daarom dragen ze mooie bladerrokken. Om bij het licht te komen hebben ze lange rechte stammen. Vandaag met de Nieuwe Maan, kun je de opgaande stroom langs de stam makkelijker waarnemen.
Weldaad
Wàt een weldaad om de diepe rust en vrede vanuit de Aarde te voelen opwellen. De diepe vrede en rust die je kan voelen bij een sterfbed. Alles loslaten, zegenen en vrede hebben dat bestaan eindig is. De zegening van Dood voelen. De oude tijd zoals we die kennen, is aan het sterven.
De Aarde is al goeddeels door haar transformatie heen. Haar Levende Lijnen hebben de manipulatie en misbruik van Haar lichaam losgelaten. Misbruik en manipulatie door religie (krachtplekken), politiek (kolonialisme en imperialisme), wetenschap (CERN) en economie (winstmaximalisatie en globalisme). De Aarde is van binnenuit aan het herstellen en vernieuwen. De Aarde laat voelen hoe we het Leven doordragen. Via Haar diepe vrede en rust. Haar onvoorwaardelijke en pure Liefde.
Wij zullen moeten herstellen voordat we kunnen vernieuwen. We zullen onze verhalen moeten delen. Verhalen over verlies, pijn en overweldiging. Levende Lijnen ontdoen van ontmenselijking en kunstmatigheid. Waarheid en verzoening samen doorleven.
Beuk is gewoon Beuk
“Beuk staat hier gewoon Beuk te zijn”, fluistert Bianca.
Hij heeft geen verhalen, geen identiteit. Beuk hoeft niet te tobben of hij wel goed genoeg is. Of hij deugt. Hij past niet in een hokje. Beuk staat hier gewoon met zijn hele Boomwezen te shinen en zijn opgaande stroom vanuit de Aarde met ons te delen. Onvoorwaardelijk. Eigenstandig in contact met de andere Beuken in dit bos. De Bomen zijn zo belangrijk om de opgaande stroom vanuit de Aarde op te merken. Opmerken hoe we het Leven kunnen doordragen. Mag de Pure Liefde uit de Aarde al meedoen?
De Stoel voor de Aarde
Een gedachte-experiment. Hoe zou het zijn, wanneer we bij onze gesprekken over de toekomst van onze gemeenschappen, onze bedrijvigheid en onze Planeet De Stoel van de Aarde aan tafel zouden plaatsen? Het zal even wennen zijn.
Komt er op een dag iemand plaatsnemen, die de opgaande stroom van vrede, rust en Liefde vanuit de Aarde kan laten doorstromen? En net als de Beuk een intermediair is voor de opgaande stroom uit de Aarde?
Hoeveel Stoelen zullen er over een jaar staan? Zullen we zó het Leven eens doordragen?
