We wandelen half november door De Horsten, waar de Beuken nu prachtig kleuren. Mijn tochtgenoot heeft een afspraak gemaakt voor Being Alive – wandelcoaching met onverdeelde Aandacht. Navigerend over het oude landgoed wordt duidelijk dat haar thema ‘ruimte voelen’ is. In zichzelf, om haar heen, in haar familieverbanden. En waar kun je Ruimte beter leren voelen dan bij Beuken rond Nieuwe Maan?
Wortels
Wanneer we het landgoed binnen gaan en inchecken bij de Spirit van dit gebied meldt zich al snel een oude Beuk. “Ik wil graag steviger worden”, vraagt ze aan de Beuk, “meer in de grond”. Stap voor stap voelt zij hoe de wortels om haar heen komen, de Beuk is zó dankbaar dat ze is gekomen. “Zo stoer dat tie is”, fluistert ze.
Even verder gaan we op zoek naar de Moederboom van dit gebied. Eerst naar de wortels kijken, dan vind je haar wel.
Wederkerig
Je moet de tijd nemen om de energie te voelen. Er gebeurt over en weer iets, wederkerig. Dat is iets anders dan ‘voor wat hoort wat’, anders dan een transactie. Het contact met Bomen is onvoorwaardelijk. Ze raken je innerlijke kind aan. Als je dat laat gebeuren, bloeit je nieuwsgierigheid op. We genieten van het kleurige bladertapijt en zoals dat dan gaat: ineens zie je overal Beuken. Wat kan je veel ruimte voelen in deze wederkerigheid. Heel bevrijdend dat er geen voorgeschreven manier van leven meer is dan.
De Levende Lijnen in de Aarde.
Twee Beuken staan met hun wortels in elkaar. Je kan prachtig in het poortje op hun wortels staan. De Beuken zijn met de Nieuwe Maan extra goed te voelen. Hun energie stroomt vanuit de Aarde omhoog. Bomen spelen al een paar jaar een belangrijke rol voor ons bewustzijn van de levende Aarde. Zij openen het contact met de Levende Lijnen voor je. En dan vooral de lunaire Bomen, zoals de Beuk. Wanneer je meer ruimte kan voelen in je bewustzijn, kun je via de Bomen de Levende Lijnen van de Aarde leren voelen. Levende Lijnen, waar de geschiedenis van de Plek en families wordt bewaard. Landgoederen met oude Bomen zijn daarom geweldige ‘geschiedenisboeken’. Maar ook oude ‘familiebomen’ bij boerderijen. Of oude Bomen die routes en kruispunten markeerden voor pelgrims. Allemaal toegangen tot de Levende Lijnen in de Aarde. Toegangen om ruimte te voelen. Vanuit de Aarde.
Familieverbanden
Wanneer we door een pad met Beuken slingeren: “Als dit mensen zouden zijn, hoe zou je dan contact maken?”
Ongemerkt gaan we een domein binnen waar veel transformatie nodig is: familieverbanden. Wat gebeurt daar? Bij onszelf en in het collectief?
De transformatie van familieverbanden komt op gang, wanneer we loskomen van tradities en conventies en zien en toestaan wat er dan gebeurt. Wat er dan tevoorschijn komt. Leunend tegen een Beuk merken we beiden op dat wij in onze levensfase ruimte voelen om dieper door te dringen in die familiebanden. Onze kinderen vliegen al even vrij rond en de moederrol verandert. Ons gesprek meandert voortdurend om betrokkenheid als belangrijkste waarde om familieverbanden te helpen transformeren naar een ander bewustzijn. Het enige wat wij (moeders) hoeven te doen, is het Innerlijk Kind van je kind, dat je onder je Hart hebt gedragen, in je gedachten en intenties steeds verder blijven dragen, verzorgen en koesteren. Het innerlijk kind dat puur en vrij is en Ruimte kan voelen, doorheen onze normatieve en voorschrijvende samenleving. Als een Stil Terugkeerpunt voor onze vliegende kinderen.
“Ik ben van binnen zo groot. Ik voel mij niet alleen of eenzaam. Ik kan zoveel ruimte voelen”
Verwanten
“Wanneer de Beuken onze Verwanten zijn, wat zeggen ze dan?”
Zachtjes tikken ze nu de angst voor andere mensen aan. Voor de mening van de anderen. De angst om uitgestoten te worden.
En dat blijkt wat anders te zijn dan ‘alleen voelen’ of ‘eenzaam zijn’, zegt mijn tochtgenoot. “Ik ben van binnen zo groot. Ik voel mij niet alleen of eenzaam. Ik kan zoveel ruimte voelen”.
“Vraag of de Beuk je wil zegenen”, stel ik voor. En zachtjes worden de trillingen langs de huid van de Beuk voelbaar, intens inwerkend op een oude herinnering. Een oude herinnering aan de Bron. Het is maar een idee, dat je uitgestoten bent uit de Bron. Je bent er nooit weggeweest. Je kan kiezen om er te zijn en dan ben je er.
Je stam voelen
Je bent er, als je dicht bij jezelf bent. Jezelf voelen in het midden van al het andere en al de anderen. Anderen verstoren je niet. Niet wat ze zeggen, niet wat ze doen, niet wat ze over je denken. Je voelt je eigen stam, op Ware Grootte en in Volle Glorie.
Zo ontstaat ook aandacht voor je eigen Lichaam en je eigen uitgroei temidden van al het andere.
Het is maar een idee, dat je uitgestoten bent uit de Bron. Je bent er nooit weggeweest. Je kan kiezen om er te zijn en dan ben je er.
Wortels
We raken niet uitgekeken in het prachtige beukenbos. We struinen over stille paadjes waar maar weinig mensen komen. En dan is daar plots die geweldige Beukenlaan, waar je een prachtige ruimte kunt voelen.
“Wat hebben jullie toch mooie voeten”, verzucht mijn tochtgenoot dan verrukt.
