Wat wanneer alles vloeibaar wordt? Wanneer opvattingen en overtuigingen vloeibaar worden, wanneer beelden en ideeën over jezelf, wie je bent, wat je doet of wat je zou moeten doen vloeibaar worden? Wat als onze Plek in het Grotere Geheel voelbaar wordt? En wat wanneer onze ideeën over de realiteit vloeibaar worden? En ja, wat zijn dan de levende wortels van het Water?
Het waren de Vragen die zich meldden tijdens mijn winterse wandeltocht in Oost Twente, over de stuwwal en langs de meanderende Berkel. Vragen die opdoemen wanneer de oude realiteit oplost. Oplossen is vloeibaar worden. Of is het omgekeerd? Wat lost op wanneer alles vloeibaar wordt?
De gletsjermorene
Terug in de tijd was de stuwwal van Oost-Twente een gletsjermorene. Het voortstuwende ijs uit het Saalien schoof het land voor zich uit en liet stenen, gruis, zand en keileem achter in het landschap. De kwaliteit van deze granieten oerbodem in dit gebied kleurt hier de Spirit van het Gebied. Lekker stevige ondergrond!
Onze tocht start op het marktplein in Oldenzaal, waar een geweldige kei uit Midden-Zweden ligt. Hier begroet ik de Spirit van het gebied. Via de zwerfkei en de bodem is het niet moeilijk om de Levende Lijn met Zweden te voelen. En met de Hondsrug!
We nemen de Oliebollenkraam op in onze route en gaan de stille wereld van de Winter in, benieuwd naar de Vragen die vloeibaar worden in de Levende Lijnen.
Water
Het Water is verbonden met het winterseizoen. Hoe kunnen we de gaven van het waterelement gebruiken, wanneer alles vloeibaar wordt? Het waterelement is verbonden met onze fysieke realiteit, met vitaliteit. Being Alive. Wanneer Water in balans is voel je je krachtig, levendig en met zelfvertrouwen. Ook het archetype van de Warrior is verbonden met het waterelement. Met alleen Vuur zou de Warrior te stram, dogmatisch en ideologisch worden. Levenloos. Sommige mensen hebben van Nature, door hun geboortemoment, veel met het Waterelement. Het zijn de mensen die als vanZelfsprekend rust, vrede en tevredenheid leven. Wanneer ze in hun element zijn, werken ze met een moeiteloze gratie aan een transpersoonlijk doel.
Oplossen
Wat is er eigenlijk aan het oplossen?
We zijn aan het einde gekomen van een cyclus van 26000 jaar van steeds verdere ontwikkeling naar het kunstmatige, technologische en technocratische. Naar controle van het Natuurlijke, repressie van het vrouwelijke en het kapen cq misbruiken van de creatiekracht. Al geruime tijd begint het Natuurlijke als Onstuitbaar Lava door te breken in de alledaagse realiteit in de vorm van crises. Crises die zijn ontstaan door de vervorming van het Natuurlijke en omdat we niet weten hoe om te gaan met deze Doorbraak.
Nu die oude houvast van het kunstmatige begint op te lossen, kijken we in een Zee van vloeibaarheid, richtingloosheid en chaos. Chaos die in zich heilzaam kan zijn, wanneer we stoppen om eraan te knutselen.
Alles begint op te lossen. In het bijzonder onze ideeën over wie we zijn: waar we zijn, wat we doen, wat we kunnen, waar we in geloven en waar we ons mee verbonden voelen. Een metafysische crisis. Identiteiten lossen op, oude patronen, tradities, gewoontes, gezag, you name it.
Vloeibaarheid
Het is het intense verdriet dat we collectief eeuwenlang het wilde, Natuurlijke van onszelf en de Aarde niet hebben kunnen leven.
Tijdens mijn wandeling over de oude stuwwal ben ik bij vlagen overvallen door een gevoel van diep verdriet. Zomaar. Gelukkig zijn er de stille Bomen, de stromende waterlopen en prachtige bankjes, die mij geduldig welkom heten bij het oplossen en vloeibaar worden van dit diepe verdriet. Wanneer ik Stil aan de Berkel bij de oude Grove Den zit, kan ik het na dagen lopen doorsnappen. Het is het intense verdriet dat wij collectief eeuwenlang het wilde, Natuurlijke van onszelf en de Aarde niet hebben kunnen leven. Met 300 jaar Verlichting verdween het mystieke, het Natuurlijke uit onze samenleving. De Natuur, de Aarde, en uiteindelijk mensen, worden ‘dingen’, die je kan exploiteren, je kan er verdienmodellen bij optuigen en je kan er geopolitieke winstbelangen mee najagen en bevechten. Het is het intense collectieve verdriet van het Natuurlijke en de Aarde. Van overweldiging. Van opgelegde kunstmatigheid, van leven in een steeds smallere bandbreedte. Net als wij, zucht de Aarde zich nu naar Vrijheid.
Lang kijk ik naar het stille en zachte Water. De intense vloeibaarheid die ik vervolgens opmerk in mijn Lichaam, mijn gemoed en in het contact met de Plek waar ik mij bevind, is van een ongekende Diepte. Tot diep in de Levende Lijnen in de Aarde voel ik hoe mijn wortels reiken tot het Water. Living Waters. Pure Liefde.
Living Waters
Intense vloeibaarheid kan richtingloos voelen. Je hebt immers geen enkele houvast meer. Even voelt het heel ongemakkelijk, maar al snel komt er een Eeuwig deel in mijzelf in Beweging. Ik heb dit eerder meegemaakt! Het is in de winter van 2008 en ik heb dagen gewandeld in het gebied van de Katharen in Zuid-Frankrijk. Uiteindelijk vind ik de Oermoeder van Zuid-Frankrijk in het landschap, kijkend vanaf de besneeuwde Montségur en de laatste dag zit ik op een muurtje te kijken naar een vallei vlakbij Rennes-le-Chateau. Ik heb er een tijd in een grot gezeten. “Nu zou ik kunnen oplossen”, realiseer ik mij, liggend op het muurtje. Ontelbare Momenten later word ik wakker. Het is lichtjes gaan sneeuwen en het wordt al donker. “Living Waters“, hoor ik vanbinnen, Pure Liefde. Het Water waaruit we geboren worden. Telkens een Wedergeboorte. De Belofte van de Winter, wanneer alles vloeibaar wordt.
Wedergeboorte
Steeds verder en steeds dieper reiken door de lagen van verdichting van eeuwen kunstmatigheid. Uitreiken naar Natuurlijkheid, de gaven van het Waterelement weer voelen. Krachtig, levendig en met zelfvertrouwen vanuit de Living Waters opnieuw geboren worden. Het is een proces van eindeloze herhalingslussen heb ik ontdekt. Kleine cycli in een hele grote cyclus.
Er waren weleens van die avonden dat ik als klein meisje moedeloos naar bed ging. De kleine Warrior in mij had maar héél beperkt Ruimte. Toen ik op een avond tegen mijn moeder zei, dat het voelde alsof ik zou oplossen en verdwijnen, zei zij “Je kan iedere dag zelf opnieuw beginnen”. Zo’n zinnetje van Wijsheid dat je leven lang meereist, wanneer alles vloeibaar wordt.
