Wat als?

Wat als?

Wat als de grond, met het droge gras
en het verdorde mos, wacht
op de eerste regen van de herfst,
de grond waar ik op zit mij voelt
en mij dankbaar is dat ik haar droogte
voel en haar troost?

Wat als de opgedroogde bergbeek,
uitgeput van de zomer,
met haar laatste nauwelijks hoorbare
geruis mijn liefde voor haar opvangt en
onderweg naar het dal, dat aan al die andere
stromen laat voelen?

Wat als de ruwe bedding van de beek,
met alle tot puin en gruis verpulverde stenen,
die nu zonnige plek langs het water hebben,
mijn bewondering zou opmerken
voor de enorme transformerende kracht?

Wat als de bergkom zich zou verheugen,
omdat ik zo geniet van de omslotenheid,
van de stille, eeuwenoude en onverstoorbare omhulling,
waar ik niet bang van ben?
Dat er dan een trilling van intens geluk door
de kom heengaat?

Wat als dan Aanwezigheid
in het einde van de vallei zou dwalen,
stralend en onnoembaar, omdat we voelen,
dat we ‘van hetzelfde zijn’?
Dat ik er zomaar in zou mogen wonen,
zonder vrees, alleen maar met Liefde?

Wat als het einde van de vallei
niet het einde van de wereld zou zijn?
Dat het einde een toegang is
tot een magische wereld waar ik thuishoor?
Dat het einde een illusie is?

Wat als?

Oktober 2022
Lieu dit Emaney,
Finhaut,
Vallée du Trient
Suisse