Het is belangrijk dat we leren lichtgewicht reizen. We zeulen heel wat mee onderweg: rollen met bijbehorende overtuigingen en nogal wat last die voortspruit uit identiteiten. Willen we werkelijk vooruitkomen en nieuwe gebieden verkennen, dan zullen we ontdekken dat dat het makkelijkste gaat wanneer je lichtgewicht kan reizen.
Op onze vijfdaagse wandeling over de Utrechtse Heuvelrug werd onze rugzak steeds lichter. Niet alleen door de mondvoorraad die we iedere dag steeds verder opaten. Steeds Lichter omdat we de Aarde ons steeds meer lieten dragen. Een nieuw Fundament.
Rollen
Wie zou je zijn zonder al die rollen? Eenvoudig: jezelf, Alles. En hoe ingewikkeld is dat. Die rollen zitten zó vastgeklonken in onze cultuur en samenleving. Eén van de rollen die het reizen zwaarwichtig maakt, is de rol die vrouwen nemen als het over doen en daadkracht gaat. Doorgaans nemen we veel teveel verantwoordelijkheid op onze schouders. We vergeten onze Wilde Natuur en voegen ons in een jasje, zoals mannen dat vaak dragen. Actie, resultaat, potentie, neerzetten, zichtbaar zijn, mannelijke en/of vrouwelijke energie, we kennen die taal wel. Het put vooral vrouwen uit. Het is last die we meezeulen die niet bij ons past. Niet bij onze Wilde Natuur.
Vervreemding
Ikzelf voel al snel een enorme vervreemding in dergelijke contexten. Bij dergelijke taal. Wanneer ik zou meegaan, voel ik hoe ik vervreemd, verwees, van mijn Thuisgevoel. Hoe ik mijzelf geweld aandoe. Hoe ik mij zou voegen bij een verlangen dat ikzelf helemaal niet heb. Een verlangen dat in de diepte tekort uitdrukt. Ik voel alleen maar mijn Liefde voor de Schepping. Alles is er al, komt al. Daarbij weggaan geeft diep verdriet in mijn Ziel. Weggaan van mijn Wilde Natuur. Weggaan van Lichtgewicht reizen.
Tijdelijk
Lichtgewicht reizen heeft iets tijdelijks. Ik ervaar veel stroming en beweging, mijn initiatieven zijn tijdelijker dan ooit. Nu had ik dat altijd al wel, ik ben niet iemand van 10 jaar hetzelfde werk doen, maar in de huidige versnelling van ons universum wordt de tijdelijkheid anders. Ik voel al snel dat ik weer kan verder reizen, ik hoef niet lang ergens te blijven, lang mee te doen.
De laatste 10 maanden heb ik talloze netwerken bezocht. Steeds is daar die hint van tijdelijkheid. Ik zet mijn rugzak even neer, pak er wat uit: stroming, beweging, bezinning, de Vraag, Liefde voor de Schepping, Wilde Natuur. Soms hoef ik maar één keer om het hoekje te kijken. Ik hoef maar heel even het laantje in te lopen. Aankomen, weggaan en weer ergens anders aankomen.
Oud Fundament
Veel initiatieven voor vernieuwing bouwen voort op een oud fundament van vormgeven. Er wordt een Stichting opgetuigd, een Vereniging, de noodzaak om ingeschreven te worden bij de KvK om geld een rol te laten spelen. Er komt een Bestuur, een visie, een missie en een top-down beweging om de deelnemers van onderaf te verzamelen. Na het initiële succes en optimisme volgt na verloop van tijd de verzanding, verstolling, uitputting. Deelnemers blijven weg, het Bestuur gaat steeds harder werken. Soms wordt er meer structuur opgetuigd om de beweging op gang te brengen. Actie, resultaat, potentie, neerzetten, zichtbaar zijn, mannelijke en/of vrouwelijke energie, we kennen de taal wel. Het proces versnelt, initiatieven op oude fundamenten komen steeds sneller aan hun einde.
Nieuw Fundament
Wat is dan dat nieuwe fundament waarop het waarschijnlijk beter werkt?
Deze week was ik bij een nieuw landelijk initiatief. Er was een inleiding over mannelijke en vrouwelijke energie. Dat de vrouwelijke energie reflecterend is, waarmee je weg zou blijven van de overbekende, analyserende mannelijke energie. We luisteren naar een aantal voorbeelden van reflecteren, die vervolgens geanalyseerd, geduid worden. Langzaamaan voel ik de vervreemding in mij opwellen.
Waar is de verbinding met de Levenskracht? Met de Dragende, bewuste Aarde? Waar is de verbinding met een nieuwe fundament van tijdelijkheid? Het bewustzijn, dat de nieuwe energie tijdelijker is dan ooit en beweging en stroming vraagt? Dat we Lichtgewicht Reizen, zonder oude rollen en identiteiten? Oude fundamenten?
Aanwezigheid
Ik ervaar dat tijdelijkheid een vorm van Aanwezigheid is. Aanwezig zijn als een morele daad. Je bent in het Moment Aanwezig met alles wat je bent zonder je rollen en identiteiten, for the higher good of all. Wat je kan deelgeven en deelnemen is in een oogwenk uitgewisseld. Je hoeft daar geen weken of maanden voor te blijven. Kort en eenvoudig. Ik vermoed dat dit de nieuwe weefsels van betekenis van de toekomst worden. Tijdelijkheid als vitaal fundament. Niet vluchtig, maar Opmerkzaam. Het zal even wennen zijn.
Leven-Dood-Leven
Steeds meer rollen afleggen, steeds meer identiteiten laten gaan. Stiller ook, diep luisteren naar het Weefsel en de Zaden van het Leven. Ook van mijn Leven, mijn Zaden. Steeds meer Lichtgewicht Reizen.
De cyclus van Leven-Dood-Leven comprimeert nu tot talloze malen doodgaan in één mensenleven.