Op drift en vastgelopen. Het schip van onze samenleving is van zijn ankers geslagen. Kloof en polarisatie is wat de klok slaat. Het vertrouwen in de overheid is tanende, het politieke bedrijf heeft zijn gezag verloren en op de vraag naar autonomie en soevereiniteit komt geen antwoord meer. Op woensdag las ik twee berichten nav het vastlopen. Enerzijds het verlangen om de kloof te dichten en polarisatie tegen te gaan, anderzijds een post dat we de kloof juist dienen te slaan, in de zin van bevrijding. Het eerste bericht ademde miskenning en verdriet, het tweede bericht boosheid en verontwaardiging.
Voor mijn Moment van inspiratie reis ik terug naar Thingvellir, de grote natuurlijke, vulkanische kloofvallei in IJsland, waar de Noord-Amerikaanse en Euraziatische tektonische platen elkaar kruisen. Ik was er in 2013. Waar kun je beter inspiratie opdoen om kloof, polarisatie en Tussenruimte te doordenken?
Thingvellir
Het terrein van Thingvellir lijkt op een tekst over de vestiging van IJsland en de ontwikkeling van de westerse democratie. IJsland maakt aanspraak op de oprichting van het oudste nog bestaande parlement ter wereld, dat in 930 bijeenkwam in Thingvellir. Thingvellir betekent ‘vergadervlakte’. De vergadering zelf is (nog steeds!) de Alþing genoemd. Uit alle windstreken kwamen de IJslanders gedurende twee weken naar deze plek. Behalve vergaderen kon je er ook spullen ruilen, feest vieren en liefjes vinden.
De site is ook belangrijk in de spirituele geschiedenis van IJsland. Het is op deze plek, dat de verschuiving van heidendom naar christendom officieel is geworden. Een belangrijke kloof in de geschiedenis van onze democratie.
De wetspreker
In de zomer van 1000 vindt een gedenkwaardige gebeurtenis plaats tijdens de bijeenkomst in Alþing in Thingvellir. Chaos bedreigt de jonge samenleving. Het parlement is opgesplitst: heidenen en christenen. Elke factie benoemt zijn eigen Wetspreker en negeert de wetten van de tegenpartij. De twee Wetsprekers bereiken een akkoord dat Þorgeir Ljósvetningagoði, de heidense Wetspreker, de religie zal bepalen die alle IJslanders zullen belijden. Þorgeir verbergt zich een nacht en een dag en loopt vervolgens naar de Lögberg (de Wetsberg) en verklaart publiekelijk dat IJslanders het christendom moeten aanvaarden. Hetgeen suggereert dat heidenen hun religie in het geheim kunnen blijven beoefenen. Tot op de dag van vandaag zijn IJslanders, en het zijn er steeds meer, zich bewust van de gemeenschap om hen heen: Trollen, Elfen, Stenen en Spirits van het landschap. Steeds meer lost de kloof tussen ‘heidendom en christendom’ op. Wellicht omdat de christelijke instituties oplossen.
Kloof
Doorheen iedere complexiteit is te voelen wat werkelijk Levensondersteunend is
Terug naar kloof, polarisatie en Tussenruimte. We praten al decennia over ‘de kloof’ in onze samenleving. Tussen arm en rijk, hoog en laag opgeleid, stad en platteland. De kloof vindt een hoogtepunt tijdens de coronamaatregelen, wanneer miljoenen mensen daadwerkelijk zijn uitgesloten van deelname aan de samenleving. Een intense kloof, waar iedereen een verhaal over kan vertellen.
Het was tegelijkertijd een kloof, die veel mensen heeft wakker gemaakt. De kloof maakt zichtbaar dat er keuzes te maken zijn. Keuzes tussen dat wat wel en dat wat niet Levensondersteunend is. Keuzes die opgeschoven worden met het argument dat ze te complex zijn. Echter, doorheen iedere complexiteit is te voelen wat werkelijk Levensondersteunend is. De kloof maakt ook zichtbaar, dat de niet-vertelde verhalen de kloof almaar duidelijker en duidelijker maken. Het maakt almaar duidelijker zichtbaar wat er NU te kiezen is. De kloof willen dichten is eigenlijk toedekken.
Polarisatie
Welke spanning in jezelf maakt dat je de natuurlijke spanning wil uitbannen?
Eenmaal de kloof helder en erkend, zien we vervolgens de polarisatie. Ieder aan een kant en ‘de kloof is onoverbrugbaar’. Op zich gedijt ons elektro-magnetisch universum bij polariteit. Het is juist de spanning tussen ‘plus’ en ‘min’ die tot Leven leidt, tot Stroming, tot Beweging. Voor mij is het dan ook onnatuurlijk om polarisatie te willen uitbannen. Dat is niet met het Leven verenigbaar. Wèl kunnen we kijken hoe we met die natuurlijke spanning om kunnen gaan. Het is precies deze spanning die tot nieuw Leven leidt. Je erg druk maken over polarisatie en dat ook nog eens voeden met je eigen drukte, werkt Beweging en nieuw Leven tegen. Hoeveel spanning kun je verdragen en vooral toelaten in je eigen systeem? Daar ligt het onderzoek rond kloof, polarisatie en tussenruimte. Welke spanning in jezelf maakt dat je de natuurlijke spanning wil uitbannen?
Tussenruimte
De kloof zou je kunnen zien als het Leven dat zich aan het uitvouwen is. Net zoals de korst van de Aarde indertijd bij Thingvellir. Het verlangen om te groeien, om te expanderen na een periode van invouwen, van comprimeren is zichtbaar in de kloof. Het ontstaan is een grote Uitademing, een zucht, na een lange Inademing, wellicht wat lang de adem ingehouden. Ruimte.
Daarnaast neemt de spanning tussen ‘plus’ en ‘min’ enorm toe. Wellicht ken je de ervaring dat je na intensieve ademhalingsoefeningen de tintelingen in je Lichaam voelt toenemen. Je hebt de potentialen geactiveerd, zodat het potentieel van het Leven kan stromen.
En wanneer je in al dat grootse en wonderschone tumult van de Grote Bewegingen van uitvouwen en spanning voor potentieel zelf in je kalme en heldere Openheid kunt blijven, ga je voelen hoe in de Tussenruimte een ongekende Vernieuwing aan het instromen is. Vol van Zegeningen, heling en intens Vertrouwen om mee te stromen en om Opmerkzaam te blijven.
Dvergur
Aan de oostkant van Thingvellir vinden we een kleinere kloof. Het is er weldadig stil, ver weg van de toeristen die hun bestemmingen afvinken. Direct merk ik het Vuur op dat uit de Aarde omhoog komt. Het verlevendigt onze wervelkolom. Wanneer ik om een hoekje kijk, zie ik nog een kleinere kloof. Er is een intense Aanwezigheid voelbaar, Dvergur, Dwergen. Wanneer ik op de Uitnodiging inga en de kleine, intieme kloof binnenga, neem ik plaats op een steen met mos. Hier zal ik wachten, verdergaan hoeft niet. Hier ben ik in de Bibliotheek, Wijsheid ‘in stenen gebeiteld’. Er is hier zóóveel Wijsheid en Kennis over het Leven, over kloof, polarisatie en Tussenruimte. En over nog veel meer. Deze plek is zóó Levend.
