Wat is er voorbij de tegenstellingen, vraag ik mij struinend door het duingebied af. We zijn verstrikt geraakt in tegenstellingen, we denken, leven en voelen al eeuwen in tegenstellingen. We construeren onze wereld in tegenstellingen. Wat is er voorbij de tegenstellingen?
Tiyoweh
Een practice om mij diep te wortelen in het Heilige van het Leven, om te leren om mij ècht te verbinden met het Heilige. Tiyoweh is een practice om te luisteren naar de wereld, naar de frequentie van de wereld. Wat brengt deze tijd, deze kwestie, waar is het Heilige in het Moment? Een deep experience?
De Paarden
Wanneer ik stil bij het duinmeertje ga zitten, komen na een tijdje de Paarden uit de struiken tevoorschijn. Twee Paarden maken zich los van de kudde en kijken mij intens aan. Hun grijze lijven ruiken naar natte aarde. Met al onze zintuigen nemen we elkaar waar, uitreikend naar elkaar. Zo’n moment dat het bos mee fluistert in de ontmoeting: ‘mens zijn’ of ‘paard zijn’ is niet meer belangrijk. Doet er niet meer toe.
Ik geniet van de vriendelijkheid die er tussen ons in is en ik voel hun Vraag naar de bereidheid om het Leven door te dragen en dat in mijn Hart toe te laten. Oók de grote uitdagingen.
Tegengestelden
Wat zijn de uitdagingen nu? Het lijkt of de tegengestelden nu steeds scherper en sterker worden. Dat we nu moeten leren om de tegengestelden door te dragen op een manier dat we niet reageren. Door niet te reageren en door ons niet te identificeren met dit woud van meningen dat nu is ontstaan, komen we dichterbij onze Innerlijke stem en onze Innerlijk gevoelde waarheid over het Behoud van Leven. Dit lijkt wel de uitdaging voor de komende tijd, wanneer de tegengestelden nog dieper zullen worden.
Alchemistisch vermogen: een keuze
Laten we uitzoeken hoe er voorbij de tegengestelden van meningen, feiten en standpunten een keuze ligt hoe we de informatie kunnen verzamelen en anders kunnen combineren om op een hoger level te doorsnappen. Dat kan ons losmaken uit de verstrikkingen.
Het lijkt wel of we dit alchemistische vermogen opnieuw moeten leren. Wat is er dan voorbij de tegenstellingen?
‘Prehistorisch’ trauma
Op vele plekken wordt nu trauma geactiveerd. Uit onze eigen levens, uit onze familielijnen en uit onze collectieve geschiedenis. Als mensheid gaan we een fase in waar we steeds diepere lagen van trauma onder ogen gaan komen. Bij iedereen resoneren er, bewust of onbewust, lagen mee. Lagen van je eigen leven (uitgesloten zijn, anders zijn, misbruik bv), uit onze familielijnen (oorlogservaringen van ouders bv), uit onze collectieve geschiedenis (verlies van Eigenmachtigheid door dominantie van politieke leiders, religie en ideologie, patriarchaat).
Tot op lagen van ‘prehistorisch trauma’: het moment dat we als mensheid afgescheiden zijn van de Heelheid. Een moment dat ver voor het fysieke leven plaatsvond en dat we voortdurend in dit leven herhalen. Je zou kunnen zeggen dat we als de mensheid een kwestie hebben met hechten, met verstoorde relaties.
Verbindingen zoeken
Ik vermoed dat we de levensondersteunende verbindingen tussen tegenstellingen in onszelf dienen te onderzoeken. Hoe zijn die tegengestelden krachten bedoeld in de universele orde? En hoe kunnen de tegengestelden elkaar aanvullen en zo heelheid creëren? Wanneer we die diepere connecties in onszelf weer ‘in orde’ brengen, kunnen we ze ook beter ‘in orde’ brengen in de relaties buiten ons. In onze relatie met de Aarde, wat een cadeau aan alles is. Toitu te whenua, toitu te iwi – als het land het volhoudt, houdt de mensheid het vol.
Tapu
De Waitaha (Nieuw-Zeeland) belichamen dat alle relaties Tapu, heilig zijn. In hun aanwezigheid is Tapu een heel diepe ervaring, beyond words. Tapu, zowel de relaties in je zelf, in je Innerlijke Tuin, als de relaties om je heen, met de levende wereld, menselijk en niet-menselijk. Zij moedigen in hun teachings aan om ons te herinneren wat de heilige krachten en hun relaties zijn. De heilige krachten vóórdat de dominantie, uitsluiting en ontkenning ontstond. Wat is er voorbij de tegenstellingen van dominantie, uitsluiting en ontkenning?
Heilige orde
Wanneer je àchter de chaos kijkt, kun je ervaren dat er zich een Heilige orde wil ontvouwen.
Soms lijkt het alsof dat pijnlijk is. Maar dat komt omdat we ons herinneren wat al die tijd verborgen is geweest en ons altijd geleid heeft. Zonder dat we het wisten. We herkennen het dan plots en dat kan pijnlijk zijn. Mij overviel een gevoel dat ik zoveel gemist had. Wanneer je dan, zonder je te identificeren met de pijn, het slechts erkent en er rustig doorheen ademt, dan kunnen we een glimp opvangen van a new ground of culture . Een glimp van een universele gemeenschap die haar heilige orde vindt.
Moge we ons steeds meer bewust worden van het heilige van het Leven.
Lees ook:
Kan deep ecology helpen?
Tiyowey – enter the stillness
Eigenmachtigheid – hoe je de oer-overtuigingen van onze Westerse cultuur overwint
