“Wat wil het landschap?”, dat was de vraag waarmee wij op pad gingen door het oudste bos van Nederland. Vanaf het Solse Gat langs talloze grafheuvels tot in het Landgoed Welna. Deze ceremoniële wandeltocht ondernamen we op verzoek van de rentmeester van Welna, Frank Gorter (lees meer). Tijdens de tocht maakten we contact met vruchtbaarheid, de voorouders en het archetype van de Wijze Vrouwen van de Gemeenschap: Sisterhood. Zij wijzen je hoe je contact maakt met de Oermoeder van het gebied. Deze ceremoniële tocht was een prachtige practice van Deep Ecology.
Deep Experience
Vuur
Het Speulderbos is werkelijk een magisch bos met zijn dansende bomen, vroege herfstkleuren met mistflarden en sleurende herfstbladeren op de grond. Op de dag dat wij er zijn is het diepstil. Wanneer ik voorbij Boshuis Drie bij het hekje van het bos de Spirit van het Gebied begroet, lopen de rillingen langs mijn wervelkolom. Het antwoord is ongelooflijk levendig. Een diep verdriet overvalt me. Wanneer we ceremonie doen bij het Solse Gat, een diepe leemkuil die is ontstaan tijdens de laatste IJstijd (15.000 à 20.000 jaar geleden), vlamt het Vuur uit de Aarde door mij lichaam. Ik kan de Oermoeder van deze streek nu goed voelen. Wat wil het landschap? Vruchtbaarheid! Wakker kussen!
Sisterhood
We nemen aandachtig de tijd om in te checken. Waarom ben je gekomen? Wat breng je mee aan verhalen, ervaringen en belevenissen? Hoe heeft de tocht je geroepen? De rentmeester deelt zijn droom met ons, een droom over Wespen. “Wespen staan voor Sisterhood”, met de talking stick in zijn handen. Ik ben er diep door geraakt. Met de 8 mannen deel ik mijn Reisverhaal over Sisterhood, de Wijze Vrouw van de Gemeenschap, die contact heeft met de Oermoeder van het gebied, the Lady of the Land. Ik maak ze deelgenoot van het diepe verdriet dat deze Wijsheid afwezig is in onze cultuur en samenleving. Het is het diepe verdriet van de afwezigheid van ons inheemse bewustzijn. De afwezigheid van de Plek voor de Wijze Vrouw en de verhalen van de Oermoeder in onze verhalen over het land.
De Grafheuvel
Tot vroeg in de avond lopen we een prachtige tocht langs de grafheuvels. Iedere heuvel voelt anders. De ene is slaperig, de ander heel levendig. Eén heuvel is levenloos, bij een andere voel ik het Vuur al vanaf afstand. En steeds zijn daar de geweldige Bomen langs ons pad. Eiken met hun versterkende werking op je wervelkolom en openingen naar alles wat er boven je hoofd is. De Beuken, die met hun gratie verzachting en verbinding brengen. En plots een veld met prachtige Jeneverbessen. En steeds rijgen we grafheuvel aan grafheuvel, wakker gekust, aan elkaar. De Levende Lijn wordt steeds langer, levendiger en vruchtbaarder.
Op één van die grafheuvels sta ik aan de grond genageld. Door mijn oogharen voel ik onder mij de zachte beweging van de Voorouders. Een ongelooflijke mildheid, diep vertrouwen en aanmoediging voor onze werkzaamheden. Een magisch Moment van Eeuwigheid. Een Deep Experience
Deep Questions
Opnieuw Sisterhood
’s Avonds verlopen de gesprekken aan de ‘mannentafel’ scherp en direct. Ik geniet ervan. Hoe zit dat met Sisterhood? Meestal heb ik zulke gesprekken met vrouwen. “Hoe ervaar jij dan je man-zijn bij vrouwen?”, is de rechtstreekse opening naar elkaar. Het is zoeken, lastig, ongemakkelijk. Dan: “Heb jij een tip, een aanwijzing voor ons?” De mannen nodigen mij uit op de plek van de Wijze Vrouw van de gemeenschap. De Oermoeder is onder mijn voeten. “Erbij blijven. Erbij blijven wanneer de diepe pijn van ontkenning zich meldt bij de vrouwen. Wees er getuige van. Je kan de heftigheid voor jezelf iets terugdraaien, maar blijf erbij. Wees getuige. De diepe pijn van ontkenning, geen plek krijgen, van niet herkend worden. Van niet gehoord worden, uitgeput raken, misbruikt worden. Blij erbij”. Het is de Aarde die spreekt. De Oermoeder. De Wijze Vrouw. Dit is wat het land vraagt. Erbij blijven. Voor vruchtbaarheid.
Zoeken naar een raakvlak
’s Avonds slaap ik in de pastorie van Elspeet, waar ik ’s ochtends vroeg gewekt wordt door het hijgend hert, dat de jacht is ontkomen. Op hele noten, op het harmonium met de gedragen stemmen van een vroege bijbelbijeenkomst. In de keuken ontbijt ik met de predikant en zijn vrouw. Zij kijkt mij ondeugend en nieuwsgierig aan, hij wat ongemakkelijk vanonder zijn zware borstels. “Slaat u wel eens een bijbel open?” We praten tastend over Heiligheid en het Onnoembare. We hebben een raakvlak gevonden met grafheuvels, landschap en de religieuze praktijk. Deep Questions snijden we aan. ‘Wat vraagt het land’ is iets wat ook hen nu in beweging brengt.
Oerwater
De eerste grafheuvel van de volgende dag laat mij het Oerwater van de bel onder de Veluwe weer voelen. Geen onbekende! In 2013 maakte ik aan de oostkant van de Veluwe contact met deze bel om de informatie van het Oerwater van de gletsjers van IJsland (oa 2012) daarin op te bergen. Het is héérlijk om het weer te voelen. Oerwater is eindeloos aanwezig, diep helend en uiteindelijk creatief. Dat is wat het land nodig heeft voor vruchtbaarheid, Oerwater. Vruchtbaarheid, heling en creativiteit.
Nog één keer Sisterhood
In onze cultuur zijn wij in de greep geraakt van mannelijk-vrouwelijk. We begrijpen het vooral ‘horizontaal’: in onze verbinding met andere mensen. Hoe staat het met je mannelijke en vrouwelijke energie? Het is en blijft een geliefd onderwerp, de verhalen worden eindeloos herhaald. Dwalend langs de grafheuvels met het Oerwater onder mijn voeten en door mij heen, krijg ik te zien dat al die verhalen nu mogen rusten. Het is niet wat het land vraagt voor vruchtbaarheid. Wat het land, The Lady of the Land, vraagt is een verticale verbinding. Een verbinding tussen wat er boven je hoofd is en wat er onder je voeten is. Sisterhood vraagt en vertegenwoordigt vooral een verticale verbinding van ons.
Deep Commitment
Na een lange tocht bereiken we het Landgoed Welna. Nadat ik de Spirit van Welna heb begroet, overvalt mij een diepe, diepe ontroering. Ik zie een ongelooflijk Levendig Landschap. Zij is zó energiek. Wij hebben toegewijd gereisd met de vraag wat Zij vraagt. Haar antwoord is adembenemend, zó welkom. Een Deep experience. We kussen de laatste grafheuvel wakker, een onnoembare ervaring van Zegening.
In de Schapenschuur is het goed toeven bij de warme haard. Aan tafel delen we met de andere gasten onze diepe voornemens, soms met woorden, in ieder geval met onze onverdeelde Aanwezigheid. Er is een diepe vrede en commitment in onze cirkel. Langzaam kan in de vruchtbare Aarde nu onze eigen heilige en kostbare draad duidelijk worden. Wat wil je weven in het nieuwe fundament van ons Nederlandse inheemse bewustzijn?
Fynn en Noordje, onze vrolijke Wachters, kunnen zich eindelijk oprollen op hun warme slaapplekjes bij de haard.
