Rust, Ruimte en Tijd waren de rode draad in onze onderneming Take the Journey. Een uitdagende tocht van 3 weken in augustus 2023 in het land van het Licht: Jutland, Denemarken. Meereizen in een krachtveld, zorgdragen voor je eigen Practice en leren hoe je communiceert via de Levende Lijnen in de Aarde. In 3 weken tijd namen we alle Rust, Ruimte en Tijd om het gehele windroos te doorlopen: van Oost naar Noord, naar West en het Zuiden.
Oosten
We starten onze Reis in het Oosten van Jutland, op het schiereiland Djursland. De tent staat op 20m van Zee. In de vroege Zonsopgang begroet ik de Spirit van het gebied door in het Water te gaan. Zout Water, net als onze eigen waters. Spel van stroom mee en stroom tegen aan de kop van de schiereiland. Deze Spirit heeft een mooie mix van stroming en stevigheid.
De energie van de Dageraad is heel sereen, stil en fris.
De Waarde van Tijd voor jezelf nemen is onschatbaar en het grootste geschenk dat je jezelf kunt geven. Het helpt om de opgelegde en dwingende structuur van het hyper efficiënte, economische wereldbeeld te doorbreken.
Toewijding
Op het bankje aan het Water hoor ik de aanwijzing Toewijding. Toewijding voor jezelf: Rust, Ruimte en Tijd nemen voor jezelf. Met deze Toewijding ga je de Aarde voelen en Haar Levende Lijnen. Deze dagen maken we Tijd om een structuur te vinden voor onze individuele Practice. Om dat in alle Vrijheid te doen, zonder afleiding, misleiding of verleiding. De Waarde van Tijd voor jezelf nemen is onschatbaar en het grootste geschenk dat je jezelf kunt geven. Het helpt om de opgelegde en dwingende structuur van het hyper efficiënte, economische wereldbeeld te doorbreken.
We reizen nog een aantal dagen noordelijker langs de oostkust. Om ons onze Practice eigen te maken en werkelijk in te voegen in het leven van alledag. Steeds Stiller wordt het.
Met het Heilige keert het oorspronkelijke Leven weer terug.
Het Heilige hervinden
Met Toewijding keert je verbinding met het Heilige terug. We hoeven het niet te verdienen of waard te zijn. Het is altijd om ons heen. Laat het eenvoudigweg instromen om je eigen Heiligheid weer te voelen. Niets kan onze Heiligheid ook nog maar iets aandoen. We sluiten de deuren waar we ooit ontheiliging hebben toegelaten of ons overweldigd heeft, om wat voor reden ook. Met het Heilige keert het oorspronkelijke Leven weer terug.
Woest en Ledig, alle Rust, Ruimte en Tijd
En steeds is daar alle Rust, Ruimte en Tijd om dat wat er te gebeuren staat, te laten gebeuren. De kust is woest en ledig, op de grens van Zee en land bloeien de eerste bloemen. Er is altijd de Belofte van Nieuw Leven.
Opmerkzaamheid
Opmerkzaam zijn om de belangrijke details en tekens te zien. Niet op zoek, maar eenvoudigweg in de sereniteit laten verschijnen.
Op een avond zwemmen er Bruinvissen, een soort Dolfijnen, door de baai. Een tweetal. Op het gladde oppervlak glijden ze moeiteloos en speels naar het Noorden. Ik merk ze op, omdat ik voor mijn tentje mijn Stille Moment heb. Naar het Noorden, laten ze zien, het is tijd om verder te gaan.
Diep Stil
In dat ademloze gevoel een Diepe Adem vinden, die gaat samenvallen met de Schepping. Het creatieve pricinpe.
In de Rust, Ruimte en Tijd is het ’s ochtends Diep Stil. Ademloos. We nemen deze indruk mee naar Het Noorden.
De Trollen
In een Trollenbos laat ik de Trollen via de Vuurstenen alle fall-out opeten. Zij voeden zich daarmee. Onmisbaar zijn ze.
Op weg naar het Noorden struinen we een aantal dagen door het Natuurpark Revild Bakker. Je kan er op aangewezen magische plekjes kamperen. Vuurplaats, zelf water meenemen en je poep omscheppen.
Onderweg vind ik 2 Vuurstenen. Wanneer ik bij een oude Jeneverbes zit, voel ik in mijn botten de Levende Lijnen van onze menselijke geschiedenis. Ons modewoord ‘grensoverschrijdend’ heeft een veel diepere dimensie, op ons lichaam. onze emoties op onze gedachten en onze verbindingen met de Grotere Bewegingen. Een collectief fenomeen alsof het erbij hoort. Alsmaar over die grenzen, van jezelf, de ander, de Planeet, van het Leven zelf.
Met de Vuurstenen voel ik hoe via de Levende Lijnen de Pure Liefde stroomt, die alle kristallisaties oplost. OpHelderen.
Daarom zien we er nu op al die lagen zoveel van.
In een Trollenbos laat ik de Trollen via de Vuurstenen alle fall-out opeten. Zij voeden zich daarmee. Onmisbaar zijn ze.
Grootmoeder Trol
Later zit ik onderweg nog een tijdje bij Grootmoeder Trol. Via Haar zak ik in de Levende Lijnen van dit gebied. Oude wijsheid van omgang met Nature Intelligence, het Heilige van het Leven. Ik ervaar hoe zij mij spiegelt, #traantje, omdat ik mij zo Thuis voel in deze realiteit van Puurheid en subtiliteit.
Noorden
Ik laat het Licht en de Ruimte diep in mijn fysiek doordringen. Ik voel een enorme Diepte wanneer ik uitreik naar de Levende Lijnen van de Aarde. Via het lichaam van de Aarde reik ik uit naar mijn Reisgenoten
Op het Nordsøstien (Noordzeekustpad) loop je stukken door magische korstmosbossen. Bij Skagen is er alleen maar Licht en Ruimte. Ik voel hoe mijn cellen ontspannen en zich eraan tegoed doen. Ik denk veel aan mijn Reisgenoten in deze ongelooflijk zuivere en pure omgeving. Gezamenlijk voeden en beschermen we een heel Puur veld.
Skagen
Het uiterste Noorden van Jutland. Waar twee zeeën elkaar ontmoeten. Het deed mij denken aan het uiterste puntje van het Noordereiland van Nieuw Zeeland, Cape Reigna. Ook daar ontmoeten twee zeeën elkaar. De Plek waar de zielen vertrekken naar elders, een volgende realiteit. Zie je de landengte? Daar is het. Het is er ongemakkelijk druk met dagjesmensen. Ik blijf op afstand, de Rust, Ruimte en Tijd koesterend.
De Ouden, de Zeevolken
Onderweg is vlakbij is een Dolmen. Ik had hem al gezien op de kaart. Een fijne Plek om contact te maken met het Noorden. Ik ervaar de Ouden, de Zeevolken. Ze voelen erg verwant. De Ouden is een collectief van oude informatie, dat bewaard is geworden voordat de mensheid is gekaapt door interdimensionale invloeden, de realiteit waarin we nu al lang, lang leven, afgesloten van Puurheid en creativiteit. Het is deze oude realiteit die nu oplost en waar we de fall-out van zien.
De Waitaha uit Nieuw Zeeland waren ook een Zeevolk. Al die Zeevolken hebben een sterk gevoel van Eigenheid en Vitaal Samenwerken. Het voelt belangrijk om die Kracht weer terug wakker te roepen voor Nederland. Niet in zijn schaduw, maar in zijn kracht. Nederland heeft immers een inheemse geschiedenis van het Zeevolk van de Doggersbank.
Bij de Dolmen voel ik de Levende Lijnen in de Aarde. Met de oude Zeevolken.
Westen
Naar het Westen nu, Vestkuststien. We nemen de Stilte van het Oosten en de Ouden van het Noorden mee. Grappig is hoe het Westen ons weer wat spraakzamer maakt. We genieten van regenbogen, wolkbreuken en krachtige innerlijke Momenten van Doorzicht. Er zijn dan ook geregeld schitterende doorkijkjes naar Zee en naar elkaar.
De Nieuwe Wereld binnengaan
De Diepe Stilte van creatiekracht in haar pure vorm. Waaruit alles wordt en verschijnt.
Uit het bos ging mijn pad de Ruimte in. Pionieren in de Nieuwe Wereld. Een luid gegons van Bijen, Bosbessen volop en Veldleeuwerik. Ik ga vandaag heel Lichtvoetig en blij. Ik loop lange tijd westwaarts door deze enorme Ruimte. Dan hoor ik Moana, de Zee. Ik kom bij het Westen. Daar is Ze, Spirit van de Zee.
Moana, de Kracht van het Westen. Van het Vrouwelijke, van transformatie. Van het Inzicht over wat er moet worden gedaan met wat we in het Noorden en Oosten gevonden hebben.
Het Westen heeft een nieuwe Opening gemaakt. In de Diepe Stilte die we hebben meegenomen uit het Noorden.
Pauzerend lig ik languit op een Bankje en voel direct de Diepe Stilte weer. De Diepe Stilte van creatiekracht in haar pure vorm. Waaruit alles wordt en verschijnt.
Het Westen vraagt om deze Stilte in ons Lichaam op te nemen, ons ermee te vullen. Belichamen. Ruimte, Rust en Tijd.
Zodat het onder de mensen kan komen en in de Levende Lijnen van de Aarde. Die ook onze Lijnen zijn.
’s Avonds ben ik weer bij Moana. Ik bedank Moana voor Haar Wijsheid. Hoe we de Diepe Stilte van het Oosten en de Ouden van het Noorden gaan leren Belichamen. Vroeger, voordat de mensheid gekaapt is door interdimensionale invloeden, waren we mensen van die Gouden Stilte. We vinden dat terug. Stilte waarin spontaniteit en creativiteit weer kan ontstaan.
Zuiden
Welk Medicijn nemen we mee?
Ik wandel nog een stuk langs de kust, ik kijk nog even naar het Noorden. De hele route zie ik in het Zuiden een Vuurtoren staan. Een baken. Welk baken zijn wij? Met onze eigen Talenten en Natuurlijke algoritme? Hoe gaan we de Vreugde van ons Plantaire Zijn delen met de mensen om ons heen? Welk Medicijn nemen we mee?
Smalle paadjes over duintoppen, windkracht 4.
Medicijn
Aangekomen in het uiterste zuidwesten bedank ik in een klein kerkje Stella Maris voor Haar gezelschap langs de kust. In de boog is een prachtig motief van het Water. Staand in de boog voel ik hoe in een Magische Moment van Eeuwigheid ik uitgelijnd wordt door het Medicijn van het Oerwater. Onuitsprekelijk.
Dankbaarheid
Puurheid die niet marchandeert en rustig als Medicijn spiegelt.
De laatste avond breng ik de Zon naar bed. De dag heb ik doorgebracht met een kleine ronde om op te halen wat onze Reis allemaal gebracht heeft. De Volle Maan laat zich in ieder geval voelen als een bekrachtiging op zachtheid. Een zachtheid die zonder omhaal de impuls volgt. Van binnenuit in contact met de buitenwereld, omdat de buitenwereld contact maakt met de zachte resolute kracht in ons. Met Puurheid die niet marchandeert en rustig als Medicijn spiegelt.
Ik doe een intieme ceremonie van Dankbaarheid. Voor de richtingen, Stella Maris, en de Ouden. Dankbaar voor mijn Reisgenoten en de vriendelijke Denen onderweg. Voor de Rust, Ruimte en Tijd die we elkaar voorgedaan hebben. Om werkelijk het Medicijn te kunnen Belichamen.
Zonsopgang
Wanneer we ons volledig overgeven aan de Ruimte en Puurheid kun je voelen hoe diep, diep, je zenuwstelsel kan resetten.
Rondmakend loop ik in de ochtend voor Zonsopgang het bos in om naar de burlende Herten te luisteren. In de Ruimte voel ik de Puurheid, waarin we zelf verschijnen. Met een volledig fluïde identiteit. Geen hokjes, hooguit wisselende rollen. Wanneer we ons volledig overgeven aan de Ruimte en Puurheid kun je voelen hoe diep, diep, je zenuwstelsel kan resetten. Naar een diepe Rust. Waarmee de Ruimte zich meer en meer opent kunnen we shapeshiften met andere levensvormen. Voor een Magisch Moment.
Er vliegt een koppel Ganzen over de tent. Ik kan hun vleugels horen. Morgen reizen we terug naar Nederland.