De Ziel van Nederland heeft zijn Inheemse Wortels in de geschiedenis van het oude Frisia, één van de oerstammen van onze Planeet. In langvervlogen tijden, na de ijstijden, zochten de mensen van Frisia een droger heenkomen in wat nu de kustgebieden zijn van de Noordzee. In onze streken kwamen de eersten aan in de streek, die nu het Gaasterland heet. De zuidelijkste rand van Friesland. Ik bezoek het gebied na een weekend van Opstellingen rond de oerstam Frisia. Intense Opstellingen volledig in de energie van onze voorouders. Rustig aan laat ik onze inheemse wortels landen in mijn bewustzijn. Zo vertrouwd.
De Ouden
Waar heb ik dit meer ervaren? Dit intense contact met de Ouden. De Ouden leefden lang voordat de Grote Overstromingen plaatsvonden. Zij leidden na de Overstromingen de stammen naar locaties waar zij co-bewaarderschap en -hoederschap van deze gebieden op zich namen.
Oslo, juli 2011. De stad en Noorwegen zijn opgeschrikt door de aanslag op Utoya. Toeristen trekken weg en blijven weg. De Ziel van Noorwegen is geraakt en in de stille dwaal ik rond. Het Vikingskipshuset trekt mijn aandacht. Eenmaal binnen word ik naar het Osebergskip geleid. Daar voel ik het eerst het contact met het veld van De Ouden. Heel intens, later lig ik op het grasveld van het museum bij te komen van de duizelingen en frequentieverhoging.
De tweede ontmoeting, een jaar later, is op Snaefellsnes. Na het eerste welkom (‘ben je daar eindelijk?’) duurt het 3 dagen voordat ik de vulkaan kan aankijken en 3 jaar voordat ik op de gletsjer mag gaan.
De derde ontmoeting is in Nieuw-Zeeland. Na een lange reis over het continent kom ik bij Cape Reigna, waar mij weer de intense emotie overvalt van het contact. Staand in de Zee krijg ik een pounamu manaia, nu het beeldmerk van mijn site.
Tijdens de Opstelling van de Ziel van Nederland in 2021 zijn daar opnieuw De Ouden, wanneer ik het Noorden representeer.
Afgelopen zomer wandelend langs de kust van Jutland, Denemarken, heb ik een volgende ontmoeting bij een dolmen in het uiterste Noorden van het eiland. Inmiddels herken ik De Ouden en kan ik het veld beter ‘processen’.
En dan nu weer: tijdens de Opstellingen en mijn bezoek aan het Rysterbosk. ‘Wat is er NU nodig?’
Collectieve wortels
Iedereen heeft zijn eigen wortels in de voorouders van je bloedlijn. Ik heb wortels in het graniet van Zwitserland via mijn moeder en in de zeeklein van Zeeland via mijn vader. Als klein kind wortelde ik in het graniet nabij het Lac Léman in Zwitserland en op het zand van de kust in Nederland. Nu wortel ik al weer even in het veen van Midden Delfland. Zo heeft iedereen zijn wortels.
Daarnaast hebben we onze collectieve wortels. Onze Inheemse Wortels. Wortels in de inheemse geschiedenis van Nederland. Waar zijn onze Inheemse Wortels gebleven?
Het einde van Frisia
In 754 wordt Bonifatius bij Dokkum vermoord. Er aan vooraf ging een periode van onderdrukking en heiligschennis van de heiligdommen van oorspronkelijke bewoners door de kerkelijke vertegenwoordiger. Het broeide al lang na het omhakken van de heilige Eiken. Toen omstreeks 719 de stad Dorestad in handen viel van de Frankische Karel Martel is het bewustzijn van Frisia verdrongen door de kerk van Rome. De unieke bronverbinding van de Friezen met de Bron werd verstoord door Heiligen, het kerkpersoneel en rituelen. Langzaamaan krijgt de kerstening stevige greep op de toekomst van Nederland en raakt de pure en frisse inheemse Ziel van Nederland bedolven onder een zware deken van religieuze frequenties van schuld, schaamte en angst. Letterlijk van de wortels gekapt.
Wat is er NU nodig?
Het belang om te bewegen van ‘ik’ naar ‘wij’ wordt nu door steeds meer mensen herkend. Ook de beweging van ‘wij’ naar ’tussen-wij’, De Tussenruimte, komt in beeld. We hebben deze beweging al een aantal jaren in onderzoek via Emergent Dialogue. Een volgende beweging die NU nodig is, is om in de Tussenruimte onze collectieve inheemse wortels weer te voelen. De fluisteringen van De Ouden zijn hoorbaar geworden voor wie ze gezocht hebben en toegelaten hebben.
Steeds meer mensen voelen dat de inheemse weg een route kan zijn uit de chaos van het uiteenvallen van de oude Westerse beschaving. Voor Nederland is het belangrijk dat we onze inheemse wortels in onze eigen streek wakker kussen. Er zit zoveel wijsheid, heling en verbinding in onze eigen bodem. Net als de oorspronkelijke Frisians hebben we geen goden en rituelen nodig, in onze collectieve wortels ligt een open verbinding met de Bron besloten. Eigenwijs, zelfstandig, fier en Eigenmachtig.
De magie van het Rysterbosk
Er zijn talloze spannende plekjes in het Rysterbosk (oa een zgn steenkist). Wanneer je je voeten volgt, vind je ze vanzelf. Vanaf Oudemirdum langs de dijk loop je aan de zuidkant het bos binnen. Langs de plek waar de eerste Friezen landden. De energie is geweldig hier, licht, fris en helder. Ineens verrast hij mij. Het duurt even voor ik naderbij kan komen. Hij staat ongelooflijk te shinen. Een open en fiere verbinding met de Bron. Wanneer ik voorzichtig zijn Hart zoek, zak ik in het veld van onze collectie wortels. Een onuitsprekelijke energie van gouden, Levende Lijnen. Het ligt allemaal al eeuwen klaar, het is nooit verloren gegaan. Bewaard en gekoesterd door De Ouden. In de Tussenruimte, ’tussen-wij’. Hier kunnen we een nieuw verhaal voor Nederland vinden. Gedragen, verzorgd en gekoesterd door onze inheemse wortels. Zorgen voor het land, zorgen voor de gemeenschap, zorgen voor het heilige en magische.
