“Die nieuwe energievelden waar je over schreef, hoe herken ik die?” Zij vraagt om samen te wandelen (Being Alive), vanwege de weersverwachting zoeken we de beschutting van de Haagse Landgoederen. We hebben eerst nog de onrust van het huidige tijdgewricht uit te zwaaien, voordat we werkelijk die nieuwe velden kunnen voelen. Kijken met een cold eye is één van de sleutels.
Wortels
Aankomen in een nieuw gebied, contact maken met de wereld, de natuur, de energievelden die daar zijn, vraagt dat je je eigen wortels leert voelen. Tijdens mijn wandelingen met anderen heb ik ontdekt dat dat geen vanzelfsprekendheid is. Zonder je eigen wortels word je onrustig, druk in je hoofd en heb je ook meer last van de kosmische versnellingen die we nu beleven. Bovendien voel je jezelf niet goed: anderen moeten jou vertellen ‘hoe het zit’, je bent onzeker en je honger naar belevenissen lijkt niet te stillen.
Eerst die wortels maar eens voelen. Geleidelijk kun je dan je verticaliteit opbouwen.
Dragende Kracht
Wanneer mijn wandelmaatje haar eigen wortels begint te voelen, merkt zij de Dragende Kracht van de Aarde op. Een dragend netwerk dat we wel de Moederenergie noemen, omdat het draagt, verzorgt en koestert, maar uiteraard veel meer omvattend is dan dat. De Dragende Kracht van de Aarde laat je het kind voelen dat je was toen je kwam, kust het bewustzijn wakker dat je meer bent dan je lichaam, je emoties, gedachten en verbindingen. En werkt met verbeelding, magie en humor. De Dragende Kracht van de Aarde leert je dat het Leven altijd doorgaat, energie en Licht gaan nooit verloren.
Beuk
Zoals zo vaak in de oude landgoederen staan ook hier weer monumentale Beuken. We kunnen niet zomaar naderbij komen. Bij de Beuk opent zich het wonderschone veld van Heiligheid, beyond words. In een Ondeelbaar Moment heeft mijn wandelgenoot het begrepen. Hoe Bomen naar ons uitreiken, hoe alle Natuur naar ons uitreikt. Ze gaat een moment op in de wereld van de Levende Lijnen, vol gouden energie. Werkelijk wederkerigheid ervaren op een geheel nieuwe laag van betekenis.
Appèl
Terwijl we daarna stilletjes verder wandelen, wordt er een appèl voelbaar. Een appèl om wèrkelijk deel te nemen aan de Doorgang die we maken. Nu haar eigen wortels wakker zijn en zij de wederkerigheid in een nieuwe, heilige kwaliteit voelt, komen de Vragen.
Hoe gaan wij ons verhouden met de onrust om ons heen? De drang om een kant te kiezen? Om mee te doen met de opgedrongen verhalen? Hoe gaan we om met de frequenties van schuld, schaamte en lijden, die nu zo gevoed worden? En wat met neutraliteit? Ineens zijn de Vragen Helder gesteld. Dit vraagt kijken met een cold eye. Deelnemen aan de Doorgang.
Deelnemen
Eenmaal in contact met die nieuwe kwaliteit frequenties en je eigen wortels komt het verlangen om deel te nemen aan de Doorgang. We spreken over hoe het onderscheidingsvermogen aanscherpt, wanneer je verticaliteit op orde is: eigen wortels en je eigen bronconnectie voelen. Waar je eerst misschien de voorkeur had om je terug te trekken, voel je nu de beweging naar voren.
Niet om je in te laten met alle meningen, analyses, emoties en bedreigingen, maar om er met een cold eye naar te kijken. Om er getuige van te zijn met een volledig gekalmeerd en gestabiliseerd gemoed. Dan, pas dàn kan het Licht via jou toestromen in de verdichte en zware velden, die zo om opHelderen sméken. Je begint compassie te voelen.
Compassie
Werkelijke compassie is het onstuitbare verlangen dat plots van binnenuit opwelt met een lichamelijk gevoeld weten om een einde te maken aan schuld, schaamte en lijden. Zelf voelde ik het ooit als een verlangen om mensen in één keer uit hun gevangenis van lijden te bevrijden. Lijden aan schaamte, schuld en angst. Mijn verlangen vertaalde zich destijds in een enorme toename van mijn opHelderende vermogens en verticaliteit. Het universum geeft altijd antwoord bij een van binnenuit opwellend verlangen. Wanneer de Aarde je Hart beroert.
Compassie is stil, helder en scherp. Het werkt met een cold eye. Het heeft een intens opHelderende kracht. Met compassie kunnen we Helder deelnemen aan de samenleving en de Doorgang. Hoe feestelijk is dat?
Intieme Natuur
De Bomen beginnen licht te kleuren en het is weldadig om langs de waterpartijen te lopen. Er zijn talloze bruggetjes waar het heerlijk is om contact te maken met de nieuwe Opening die mijn wandelgenoot heeft gevoeld. Om de wederkerigheid in die nieuwe, heilige kwaliteit te ervaren en je er aan over te geven. Je werkelijk opgenomen te voelen in Nature Intelligence en het verlangen van compassie te voelen groeien. Met een cold eye kijken naar dat wat niet resoneert op Nature Intelligence, naar dat wat niet levensondersteunend is. Opruimen. Ruimte maken. De vorm loslaten. Hoe pijnlijk, onzeker en verdrietig ook.
