Oude Willem – 2015
Natuurontwikkeling. Een flink perceel met oude Amerikaanse Eiken nabij is gekapt. De boswachter vertelt mij dat het nodig is voor de biodiversiteit. Bewoners vertellen mij dat het voor biobrandstof is. De natuurorganisatie vertelt mij dat het voor het herstel van de zichtlijnen van vroeger is.
Terwijl ik door het perceel struin, valt mijn oog op een stronk. De volgende generatie Amerikaanse Eik is na de afbraak signaalrood tot leven gekomen. Renaissance, hoor ik. De Natuur vertelt mij over de eeuwige wederkeer. Natuurontwikkeling door de Aarde zelf.
Wasteland
Heerlijk dat het in de winter laat licht is en dat de schemering naar de dag zo lang duurt. Het zijn de perfecte condities om stil door andere dan de zichtbare werelden te reizen. Vanmorgen vroeg voel ik hoe mijn energie expandeert, veel verder dan ik gewend ben, een enorme Ruimte tegemoet. Mijn diepste wezen zoekt contact met de aanstaande samenstand van Jupiter en Saturnus. Ze zeggen: ‘ik houd het liever bij het oude’ en ‘kom, laten we voor het nieuwe gaan’. Doorheen de tegengestelden maakt mijn wezen contact met de Tussenruimte tussen de tegengestelden. Met de Ruimte voor Nieuw Denken. Ik krijg the Wasteland te zien. De teloorgang van de beschaving en de uitzichtloosheid van het oude bestaan. De onvruchtbaarheid, de dorheid en de doodsheid van een persoonlijke leven in onze westerse cultuur zònder de Draagkracht van de Natuur te voelen.
De kaal gekapte vlakte van ons innerlijk leven.
Renaissance
Die herfst, zittend op een stronk in het perceel voel ik hoe de Dragende Kracht van de Aarde contact zoekt. Haar warme gloed komt via mijn benen omhoog. Het is ongelooflijk troostrijk in dit wasteland. Dragend, verzorgend en koesterend. Stil laat ik toe hoe de Dragende Kracht mijn lichaam herstelt van de schok. De realisatie van wat we aangericht hebben. Vandaag voel ik de enorme Liefdekracht, de Onvoorwaardelijkheid en Zegening van de Renaissance tot diep in mijn cellen doordringen en hoe de schok van eeuwenlang natuuronderdrukking nu definitief herstelt.
Post-patriarchale Stress Syndroom
Dat is de collectieve schok dat onze verloren verbinding met de Aarde en met de Natuurlijkheid van onszelf ons naar the Wasteland heeft gevoerd. Het verlies van onze eigen Natuurlijkheid heeft ons diep beschadigd: ons zelfgenezende lichaam, ons denken over elkaar, ons gevoel voor de niet-menselijke medebewoners, onze connectie met de grote natuurlijke bewegingen van Leven-Dood-Leven.
Wanneer langzaam (of met een schok) dit besef doordringt, speelt diep trauma op. Diep gevoeld verlies en verdriet, angst en onzekerheid. Dat is niet zomaar weg.
Wàt zullen we de Dragende Kracht van de Aarde nodig hebben. Om te herstellen. Zodat we de genezende kracht van ons lichaam weer voelen en ons sociaal weefsel gaan herstellen. Dat we de niet-menselijke levens met andere ogen en hart gaan zien. Dat we de zachte kracht van de zegening van de Dood weer voelen en verwelkomen.
Opslag
Afgelopen herfst struinde ik weer over het perceel met de Amerikaanse Eik. Geweldig om al het opslag te zien. Berken, jonge Amerikaanse Eiken en veel heesters. In vijf jaar tijd heeft de Renaissance, de kracht van opnieuw-willen-leven, the waistland tot nieuwe bloei gebracht. Natuurontwikkeling 2.0