Sinds maart wordt er van je gevraagd om anderhalve meter afstand te houden.Voor de één een zegen, omdat het prettig is om meer ruimte om je heen te hebben. Voor de ander een beproeving omdat je het aanraken en de
2020 is het jaar waarin de wereld stopte. We zagen branden woeden in Australië, de Amazone en de VS. In het VK hoorden we over de verwoesting van het stijgende overstromingswater. Onze seizoenen zagen we te snel veranderden en de
Over de koeien heen hoor ik de ZeeWelk geweld heeft Haar omhoog gestuwd?Lagen van schelpjes en schelpdieren,Kan ik ze nog zoeken,Krakend onder mijn zware ogen?Koeien grazen langs de vloedlijnHun bellen schrikken mij wakkerIk kijk in het tijdloze verleden,De rotsen, de
Verlangen Wat me opvalt, is dat we zo naar de Natuur verlangen. Ik ook! Waarom is dat? Wat me verder opviel, is dat de indigenous nations dat verlangen niet op die manier hebben als zoals wij. Zo ontmoette ik een
Soms begrijp ik dingen pas veel later opnieuw. Waarom het zo moeilijk is om de Aarde te voelen.Jaren geleden ontmoette ik een Maori Vrouw. In een droom had ik haar gezien, een voorouder van de Maori.Op een dag loop ik
Djúpalónssandur Het staartbeen van de wervelkolom is een antenne. Dat ontdek ik op het strand van Djúpalónssandur. Het strand ligt vol met afgeronde lavasteentjes, de één nog mooier dan de ander. De oceaan rolt af en aan om ze rond
Slechts een klein muurtje klauteren we over, langs een smal paadje en plotseling staan we er dan. De wind valt weg. Weg van de toeristendrukte kiezen we deze kleine doorgang. Mijn voeten zakken zachtjes in het mos van de lavastenen.
Ofschoon het pad duidelijk is,De te nemen passage helder,Aarzel ik.Het platgetreden spoor is niet verkieslijk,De gevolgen van gedachteloos doorgaanZijn in perspectief zichtbaar.Het trucje HOE over afschrikkend draad te klimmen,Springt vrolijk en ondeugend in mijn herinnering.Een moment vrij en spoorloos zijn.Jeugdig
Andere grond, ander gevoel De talloze reizen in mijn kinderjaren tussen Nederland en Zwitserland in de zwarte Zephir zijn meer dan slechts af en aan reizen. Het zijn verplaatsingen naar ander landschap, naar andere grond, naar een andere verbinding met
Lichte, bruine ogen staren mij aan, duizelig.De lijnen in zijn ronde, geschaafde gezicht vertellen mij hoe oud hij is.De rondbruine kleur laat de opgeslagen Zonnekracht van jaren zien,Onbewogen en ongestoord verzameld.In de verte hoor ik de houtvesters van het Natuur