Na een jaar Online Dialogen in coronatijd ervaar ik dat het na de lente-equinox tijd is om andere vormen van Dialoog uit te proberen. Elkaar weer in levende lijve ontmoeten onder de noemer van Verbinden in veranderende tijden.Ik nodigde Lida
Terwijl mijn krant in hyperbole taal spreekt over de rellen, de woede uitvergroot, veroordeeld en de lezer bang maakt voor de eigen gevoelens van woede, besluit ik om Woede tegen het licht te houden van het autonome zenuwstelsel. Omdat het
Wat doet je autonome zenuwstelsel met Corona?
Soms begrijp ik dingen pas veel later opnieuw. Waarom het zo moeilijk is om de Aarde te voelen.Jaren geleden ontmoette ik een Maori Vrouw. In een droom had ik haar gezien, een voorouder van de Maori.Op een dag loop ik
Djúpalónssandur Het staartbeen van de wervelkolom is een antenne. Dat ontdek ik op het strand van Djúpalónssandur. Het strand ligt vol met afgeronde lavasteentjes, de één nog mooier dan de ander. De oceaan rolt af en aan om ze rond
Slechts een klein muurtje klauteren we over, langs een smal paadje en plotseling staan we er dan. De wind valt weg. Weg van de toeristendrukte kiezen we deze kleine doorgang. Mijn voeten zakken zachtjes in het mos van de lavastenen.